27 Metal albums die je gehoord moet hebben

Niet zo bekend met metal? Wij stelden een lijst voor je samen van 27 (heavy) metalalbums door de jaren heen. Het gaat om pure klassiekers en sterk verkopende heavy albums die dankzij hun succes soms zelfs naar de mainstream konden doorstoten. ‘Horns up!’

Deep Purple, Led Zeppelin en Black Sabbath worden tezamen wel gezien als de grote drie-eenheid die het beton heeft gegoten voor het genre (heavy) metal. Zeker Black Sabbath krijgt vaak de eer grondlegger te zijn met zijn debuut Black Sabbath uit 1970. De discussie of deze Britse bands nou meer hardrock zijn dan heavy metal laten we hier even in het midden, want door de jaren heen zien we vaker platen die je zowel ‘metal’ als ‘hardrock’ kunt labelen.

We hebben in totaal 30 van de populairste metal-albums uit het al bijna 50 jaar durende metaltijdperk gekozen en voor je op een rij gezet. Let wel: het gaat hier dus om populaire albums met mainstream allure. Bij de selectie beperkten we onze keuze door maximaal één titel per act te kiezen. Anders zouden we een overvloed krijgen aan Metallica en Iron Maiden en zou de lijst dus te eenzijdig worden. Omdat we de breedst aansprekende titels presenteren hoef je hier geen cultklassiekers te verwachten en dus ook geen titels van progressieve deathmetalgroepen of extreme metalbands zoals Venom of Immortal die elk op hun eigen manier wel een belangrijke invloed op het genre en al zijn subgenres hebben gehad (daar zijn we van op de hoogte).

Vanuit historisch oogpunt is deze lijst gerangschikt op jaar van uitgave, zodat je meteen een soort heavy metal-tijdlijn meekrijgt. Natuurlijk is de lijst verre van compleet en moesten we met pijn in het hart ook veel van onze eigen favoriete albums opofferen. Toch denken we dat deze lijst een fraaie, gevarieerde staalkaart biedt en een goede start is voor eenieder die eens dieper in het (heavy) metallandschap wil duiken.

1. Black Sabbath – Paranoid (1970)

In de jaren zeventig was het nog heel gewoon om meerdere platen per jaar uit te brengen (denk aan Led Zeppelin en Jimi Hendrix). Ook Black Sabbath, met de legendarische zanger Ozzy Osbourne en gitarist Tony Iommi, kwam met twee langspelers op de proppen. Dit wordt door velen gezien als het begin van het heavy metalgenre. Vooral Paranoid staat vol hardrock/metalklassiekers: War Pigs, Paranoid, Iron Man en ga zo maar door. Black Sabbath wordt dus gezien als een van de eerste heavy metalbands.

2. Rainbow – Rising (1976)

Dit album met onder andere gitarist Ritchie Blackmore en zanger Ronnie James Dio zit op een scheidslijn die dus wel vaker de kop op steekt: is dit nou hardrock of metal? Als de magazines Rolling Stone en Kerrang! het een metalalbum noemen, wie zijn wij dan om dat tegen te spreken? Dit album bevat ook veel van wat een heavy metalklassieker vereist: knappe gitaarpartijen, duizelingwekkende solo’s en een dijk van een zangstrot. Het nummer Stargazer mag je ook gerust een heavy metalhymne noemen.

3. Judas Priest – British Steel (1980)

De Britse band Judas Priest werd al in 1969 opgericht en is zeker een van de grondleggers van heavy metal. Niet alleen vanwege hun agressieve gitaarspel en snelle tempo’s; ook hun imago is van grote invloed op de scene geweest. Zonder voorman Rob Halford (en bands als Manowar) waren leer, spikes en spijkerjasjes met patches waarschijnlijk nooit zo populair geweest op metalfestivalweides als nu. British Steel is een ware klassieker, mede dankzij tracks als Breaking The Law en Living After Midnight. Vanwege de enorme golf aan Britse heavy metalbands eind jaren zeventig werd de term New Wave Of British Heavy Metal (NWOBHM) geïntroduceerd. Daarbij moeten we ook even Motörhead noemen en hun platen Overkill (1979) en Ace Of Spades (1980).

4. Ozzy Osbourne – Blizzard Of Ozz (1980)

Ozzy Osbourne van Black Sabbath heeft een nogal turbulent leven achter de rug dat uitgebreid is gedocumenteerd. Belangrijk om te weten is dat zijn wangedrag in 1979 uitmondde tot ontslag bij Black Sabbath (Ronnie James Dio van de bands Rainbow en Dio nam de microfoon als eerste tijdelijk over). Ozzy ‘The Prince Of Darkness’ Osbourne liet er echter geen gras over groeien en startte een solocarrière waarmee hij meteen ook weer zijn mannetje stond. Hoogtepunt van solodebuut Blizzard Of Ozz is het nummer Crazy Train. In 2013 zou Ozzy eindelijk weer met Black Sabbath een studioalbum opnemen: 13. Ondertussen bleef hij soloalbums uitbrengen, met soms bijzonder fraaie resultaten. Vooral Diary Of A Madman (1981) en No More Tears (1991) zijn bijvoorbeeld zeer de moeite waard.

5. Iron Maiden – The Number Of The Beast (1982)

Geen heavy metal-lijst compleet zonder Iron Maiden. Het naar de band vernoemde debuutalbum (1980) en het daarop volgende Killers (1981) waren al indrukwekkend, maar de vlam sloeg pas echt in de pan met The Number Of The Beast uit 1982, waarvoor de Britse band voor het eerst werkte met zanger Bruce Dickinson als vervanger van Paul Di’Anno. The Number Of The Beast is een waar uithangbord voor heavy metal en een van de eerste titels die wordt genoemd als je naar heavy metalklassiekers vraagt. Het titelnummer gaat over het duivelsgetal 666: een van de vele symbolen van heavy metal.

6. Slayer – Reign In Blood (1986)

1986 was een gunstig jaar voor metal, zeker voor het genre thrashmetal, een vorm van metal die wordt gekenmerkt door snel en punkachtig, maar ook strak gitaarwerk. Metallica kwam met de klassieker Master Of Puppets en voerde al enkele jaren daarvoor het tempo op met hun gitaarriffs. Slayer draaide de duimschroeven echter nog veel verder aan. Angel Of Death en Reign In Blood zijn voorgoed in mensenheugenis gegrift. Grote kans dat je op een willekeurige festivalweide of bij een willekeurige show iemand spontaan ‘Slayerrr!’ hoort roepen: een heel maf fenomeen dat door de jaren heen is ontstaan. Als je deze plaat heb beluisterd; dan weet je in elk geval over wie en wat het gaat.

7. Anthrax – Among The Living (1987)

Naast Metallica, Megadeth en Slayer behoort Anthrax tot de zogenoemde ‘Big Four’: de vier populairste thrashmetalbands uit de jaren tachtig (tot nu, eigenlijk). Wellicht ken je de band ook van zijn samenwerking met Public Enemy, waarmee gitarist Scott Ian, drummer Charlie Benante en co rapmetal internationaal populair maakten, door samen het nummer Bring Me The Noise te schrijven (overigens wordt de Nederlandse groep Urban Dance Squad gezien als uitvinder van rapmetal). Among The Living is Anthrax’ derde studioalbum en is geproduceerd door Eddie Kramer (Jimi Hendrix, Led Zeppelin, KISS, David Bowie). Het wordt door fans en (enkele) bandleden beschouwd als carrièrehoogtepunt.

8. Guns N’ Roses – Appetite For Destruction (1987)

Misschien gaan we hier een klein beetje vreemd, want als je zegt dat dit geen metal is, maar hardrock, dan kunnen we daar moeilijk tegenin gaan. Echter: gezien het feit dat Guns N’ Roses in het verleden getoerd heeft met de succesvolle moderne metalbands Gojira en Volbeat en de band met zanger Axl Rose en gitarist Slash ook vaak op festivals optreden waar veel metalacts staan geprogrammeerd, willen we toch van de gelegenheid gebruik maken om deze genre-overstijgende klassieker te noemen. Want zeg nou zelf: Welcome To The Jungle, Paradise City, Sweet Child O’ Mine, Nightrain, et cetera; hoeveel albums met zoveel hits worden er nou eigenlijk gemaakt?

9. Queensrÿche – Operation: Mindcrime (1988)

Nog een wat vreemde eend in de bijt is dit conceptalbum van de progressieve metalband Queensrÿche. Het verhalende album luistert weg als een film of een theaterstuk. Tijdens deze zogenoemde rockopera volg je de afgekickte drugsverslaafde Nikki die zich aansluit bij een groep anarchisten om politieke leiders te kunnen ombrengen. Hoewel je dit album het beste van het begin tot het eind kunt ervaren zijn I Don’t Believe In Love en Eyes Of A Stranger twee van de belangrijkste uitschieters.

10. Mötley Crüe – Dr. Feelgood (1989)

Dit is in Amerika een van de best verkopende heavy metal-albums aller tijden. Maar net als bij Guns N’ Roses is het legitiem om je af te vragen: is dit niet meer hardrock? De plaat met onder meer de veelbesproken drummer Tommy Lee (die van Pamela Anderson) staat daarnaast symbool voor de glam-invloeden die in de jaren tachtig populair waren, zowel in de metalscene als in de popmuziek. Luister bijvoorbeeld naar het titelnummer of Kickstart My Heart en even ben je weer helemaal terug in de tijd van hairspray en spandex! Fout kan soms zo goed zijn!

11. Megadeth – Rust In Peace (1990)

Met dit album keren we terug bij onvervalste metal. Zanger/gitarist Dave Mustaine zat ooit bij Metallica maar werd uit de band getrapt wegens roekeloos gedrag/drankgelag. Pissig als hij was, richtte hij een snellere en agressievere thrashmetalband op: Megadeth. Met platen als ‘Killing Is My Business… And Business Is Good!’ en ‘Peace Sells… But Who’s Buying?’ veroverde de band al snel een eigen plek in de scene. Rust In Peace is het eerste album waarop gitarist Marty Friedman en drummer Nick Menza (RIP, 2016) zijn te horen naast het kernduo Mustaine en bassist David Ellefson. Dankzij Rust In Peace werd de lat voor technisch en strak uitgevoerde metal in 1990 verhoogd en de scene weer op vlijmscherp gezet.

12. Metallica – Metallica / The Black Album (1991)

Metallica heeft veel heel knappe platen gemaakt, vaak zelfs genre-overstijgend populair. Dit vijfde, naar de band vernoemde album – beter bekend als ‘The Black Album’ – is het best verkochte metal-album aller tijden. Nummers als Enter Sandman, Nothing Else Matters, Sad But True en The Unforgiven kwamen vooral in de jaren negentig en het navolgende decennium veel voorbij op populaire radio- en televisiezenders en nog steeds belanden veel van deze tracks onder meer in de Top 2000 van Radio 2. Vanwege zijn toegankelijke karakter wordt dit album ook door een deel van de metalheads juist verketterd. Dat zal met Master Of Puppets (1986) en zijn songs als Welcome Home (Sanitarium), Battery en Orion minder snel gebeuren. Master Of Puppets wordt door velen in de metalscene dan ook beschouwd als de klassieker der klassiekers.

13. Pantera – Vulgar Display Of Power (1992)

Doordat Metallica met ‘The Black Album’ een commerciëler geluid omarmde, kon de Texaanse groovemetalband Pantera doorstoten naar de eredivisie van metal met juist een meedogenloze zware sound. Debuutalbum Cowboys From Hell, met onder meer de heavy metalballad Cemetery Gates, sloeg al in als een bom en zette zanger Phil Anselmo, gitarist Dimebag Darrell, drummer Vinnie Paul en bassist Rex Brown in één klap op de kaart. Maar op Vulgar Display Of Power klinkt het hard feestende kwartet nog twee treden zwaarder: met onverschrokken grooves, onovertroffen gitaarwerk en overtuigende songs. Dit album gaat in veel lijstjes dan ook de strijd aan met Metallica’s Master Of Puppets als het gaat om beste metal-album aller tijden.

14. Dream Theater – Images And Words (1992)

Toen de Canadese zanger James LaBrie zich bij deze band uit Long Island, New York voegde gebeurde er iets bijzonders: Pull Me Under, een nummer van ongeveer acht minuten, werd ineens opgepikt door Amerikaanse radiostations en zelfs door MTV. Het nummer katapulteerde de progressieve metalband even in de mainstream. Nog steeds wordt de band geroemd om zijn complexe arrangementen en vernuftige melodieën. De ballad Another Day, afkomstig van Images And Words, heeft in Nederland ook nog enige airplay gekregen. De fans beschouwen alle nummers van deze plaat, nog met de originele toetsenist Kevin Moore, als ‘classic Dream Theater’.

15. Alice In Chains – Dirt (1992)

Hoewel Alice In Chains ook wordt gezien als grungeband of alternatieve rockband, vinden wij de gitaarsound van Jerry Cantrell ‘metal’ genoeg om ook Dirt in deze lijst op te nemen. Je hoort het al op Dirt, maar ook zeker op de recentere platen: deze Amerikaanse band jaagt duidelijk een strakker geluid na dan de gemiddelde grungeband. En songs als Them Bones, Rooster en Would? willen we gewoon niemand onthouden.

16. Rage Against The Machine – Rage Against The Machine (1992)

Als het aankomt op invloedrijke debuutalbums dan moet deze plaat zeker genoemd worden. Met een kruisbestuiving van de bombastische riffs van Tom Morello en de venijnige raps van Zack de la Rocha presenteerde Rage Against The Machine direct een heel nieuw, volwassen en eigen geluid: rapmetal in de lijn van Urban Dance Squad. Neem daarbij de felle maatschappijkritische teksten en een waanzinnige productie en je hebt alle reden om deze plaat op standje 10 af te spelen. De uitstekende soundtrack om alle woede en stress even van je af te springen.

17. Machine Head – Burn My Eyes (1994)

Dit is nog zo’n heel heavy debuut met een impact als een tien ton zware hamer. De metalscene viel meteen als een blok voor de zwaar klinkende, groovy gitaarriffs en het overtuigende geschreeuw van voorman Robb Flynn. Niet voor niets is dit lang het best verkochte album geweest van platenlabel Roadrunner Records (in 1999 nam Slipknot het stokje over, zie ook nummer 23). Nummers als Davidian, Block en Old worden dan ook nooit oud. Wil je meer van dit? Luister dan naar The More Things Change (1997). Op latere albums zoals The Burning Red (1999), The Blackening (2007), Unto The Locust (2011) en het onlangs verschenen Catharsis (2018) laat de band regelmatig andere, uiteenlopende stijlen en invloeden horen, met wisselend succes.

18. Sepultura – Roots (1996)

Bij Sepultura is het tossen om Chaos A.D. (1993) en dit album. Beide hebben heel sterke en wat zwakkere punten – of op zijn minst twijfelachtige elementen. Beide platen zijn ook voorzien van ijzersterke openingssongs, respectievelijk Refuse/Resist en Roots Bloody Roots (weer eens wat anders dan U2’s Sunday Bloody Sunday). Sepultura onderscheidt zich van het gros metalbands met Zuid-Amerikaanse percussie-elementen. Niet gek als je weet dat zanger/gitarist/icoon Max Cavalera en zijn drummende broer Igor Braziliaanse ehm… ‘roots’ hebben. Leuk om te weten: Faith No More-zanger Mike Patton is te horen in het nummer Lookaway en voormalig Korn-drummer David Silveria droeg bij aan het nummer Ratamahatta.

19. Deftones – Around The Fur (1997)

Halverwege de jaren negentig ontstond een nieuwe stroming metalmuziek die door critici en fans werd omschreven als ‘nu-metal’. Je moet het de mannen van Amerikaanse metalband Deftones niet willen wijsmaken, want ze kunnen niets met deze term, maar ze worden over het algemeen dus wel beschouwd als een van de grondleggers ervan, mede vanwege debuut Adrenaline (1995). Met opvolger Around The Fur baande Deftones zich echter pas echt een weg naar de top. Met dank aan melancholisch melodieuze tracks als Be Quiet And Drive (Away Far) en My Own Summer. Hier had overigens ook net zo goed White Pony (2000) kunnen staan: een minstens zo populair album waarmee Deftones een volwassen brug sloeg naar de donkere kant van pop/rockmuziek.

20. Korn – Follow The Leader (1998)

Een andere grondlegger van het nu-metalgenre is Korn. Ook deze eigenwijze band kan niet veel met de term. Ergens is dat logisch, want Korn is veel meer dan alleen maar metal. Ook hier horen we duistere pop-elementen, maar ook invloeden uit hiphop en op latere albums zelfs electro en dubsteb. Follow The Leader is een van de beste verkochte metalalbums aller tijden. De spookachtige groovy metal klinkt hierop al een stuk gepolijster dan op debuut Korn (1994) en diens opvolger Life Is Peachy (1996) waarmee de band snel bekendheid heeft verworven. Freak On A Leash en Got The Life, twee singles van Follow The Leader, moeten tot de meest afgespeelde muziekvideo’s van de voormalige Nederlandse muziektelevisiezender TMF behoren, zeker tijdens nachtelijke uurtjes.

21. Limb Bizkit – Significant Other (1999)

De Amerikaanse nu-metalband Limb Bizkit haalt onder leiding van voorman Fred Durst in navolging van Korn de hiphopelementen in metal nog verder naar boven. DJ Lethal vult de muziek zelfs op met draaitafels en samples. Ook de zeer excentrieke, getalenteerde en groovende gitarist Wes Borland, die vaak gebodypaint op het podium staat, is een sterke factor binnen de band. Zijn gitaarriffs in Nookie en Break Stuff zullen bijvoorbeeld nooit aan kracht inboeten. Naast dit album is ook Chocolate Starfish And The Hot Dog Flavored Water (2000) megapopulair.

22. Slipknot – Slipknot (1999)

Ook vaak onder nu-metal geschaard, maar wel met een heel eigen smoel, is de muziek van het negenkoppige Slipknot. De band uit Iowa, Amerika gaat altijd in vol ornaat gekleed, compleet met de meest bizarre maskers die uit willekeurige horrorfilms getrokken lijken te zijn. De muziek is overwegend sneller dan die van de gemiddelde ‘nu-metalband’. De vele percussie-elementen, de electro-elementen en de dynamische stem van vocalist Corey Taylor – die zowel clean zingt als met een grom – maken van Slipknot iets heel bijzonders.

23. Linkin Park – Hybrid Theory (2000)

In 2017 overleed zanger Chester Bennington door eigen toedoen. Een klap voor de gehele muziekscene en zeker voor adolescenten die opgroeiden met het overweldigende teenage angst-geschreeuw van de vocalist van Linkin Park. Dit is een van de meest succesvolle debuutalbums, ongeacht welk genre. De combinatie van raps, staccato gitaarriffs en electro-elementen waren destijds niet nieuw meer, maar zijn zelden zo knap samengekomen als op Hybrid Theory. Het met nu-metal verkapte popalbum staat vol catchy rocksongs als In The End, One Step Closer en Crawling die stuk voor stuk een onuitwisbare indruk hebben achter gelaten.

24. Within Temptation – Mother Earth (2000)

Opvallend genoeg het eerste album met een frontvrouw, en niet de minste, maar onze ‘eigen’ Sharon den Adel. Hoewel Anneke van Giersbergen destijds met The Gathering nog eerder naam maakte als zangeres van een hardrock/metalband, waren het Within Temptation en Den Adel die wereldfaam kregen en een heel nieuw genre leven inbliezen: female fronted metal. Dit symfonische en gotisch klinkende debuut met folk-elementen heeft zelfs Nederland als metalland op de kaart gezet. Mother Earth, maar zeker ook Ice Queen zijn mede dankzij de (mezzo-)sopraanvocalen van Den Adel cultureel erfgoed, zeker in de geschiedenisboeken van de Nederlandse metalscene.

25. Rammstein – Mutter (2001)

Misschien nog meer dan bij KISS is het imago van de Duitse band Rammstein zeer belangrijk. De staccato riffs, de dansbare ritmes, de zware symfonische elementen en de enorme liveproducties met pyro, bewegende podiumelementen en allerlei andere (erotisch getinte) podiumfratsen: over alles is tot in detail nagedacht en alles wordt met volle overtuiging gebracht en met militaire precisie uitgevoerd. De muziek is traag, soms op het logge af, met onverwoestbare gitaarmuren als fundament. Mutter bevat met onder andere Sonne, Feuer Frei! en Ich Will enkele van de meest populaire nummers van deze unieke band.

26. Evanescence – Fallen (2003)

Wat Hybrid Theory is voor Linkin Park, is Fallen voor Evanescence: een ongekend succesvol debuutalbum. De muziek heeft wat weg van nu-metal en symfonische rock, maar bevat ook pop-elementen en gotische trekjes. Dankzij nummers als Going Under, My Immortal en Bring Me Back To Life werd Fallen niet alleen een van de meeste populaire metalalbums met een frontvrouw; zangeres/toetseniste Amy Lee werd ook in één klap mateloos populair bij jongens en meisjes.

27. Tool – 10.0000 Days (2006)

Tool is een alternatieve, progressieve metalband die vanwege zijn ongrijpbaarheid is uitgegroeid tot een fenomeen. De zeer technische, berekende muziek is behoorlijk populair, maar zeker niet geschikt voor iedereen. Ook fans kunnen het maar niet eens worden over welk album nou het beste is: Undertow (1993), Ænima (1996), Lateralus (2001) of toch 10.000 Days? Intussen wordt er al jaren gespeculeerd over nieuw werk. Zou het er dan in 2024 echt van komen?

Nog een greep uit de vele populaire en/of interessante metal- en hardrockreleases:

• KISS – 1974 (1974)
• Aerosmith – Toys In The Attic (1975)
• AC/DC – Back In Black (1980)
• Motörhead – Ace of Spades (1980)
• Saxon – Denim And Leather (1981)
• Manowar – Battle Hymns (1982)
• Mercyful Fate – Melissa (1983)
• Van Halen – 1984 (1984)
• King Diamond – Abigail (1987)
• Faith No More – The Real Thing (1989)
• Type O Negative – Bloody Kisses (1993)
• Fear Factory – Demanufacture (1995)
• Marilyn Manson – Antichrist Superstar (1996)
• Incubus – S.C.I.E.N.C.E. (1997)
• Guano Apes – Proud Like A God (1997)
• Death – The Sound Of Perseverance (1998)
• Iced Earth – Something Wicked This Way Comes (1998)
• Godsmack – Godsmack (1998)
• Alter Bridge – One Day Remains (2004)
• Nickelback – All The Right Reasons (2005)
• Opeth – Blackwater Park (2001) / Damnation (2003) / Ghost Reveries (2005)
• System Of A Down – Toxicity (2001)
• Tenacious D – Tenacious D (2001) / The Pick Of Destiny (2006)
• Meshuggah – Nothing (2002)
• Nightwish – Century Child (2002)
• Papa Roach – lovehatetragedy (2002)
• In Flames – Reroute To Remain (2002)
• Stone Sour – Come What[ever] May (2006)