Het verhaal achter Depeche Mode’s Just Can’t Get Enough

Just Can’t Get Enough bezorgde Depeche Mode in 1981 een wereldwijde doorbraak. Behalve in Nederland. De Britse synth-pop band scoorde hier pas vier jaar later een hit met een live uitvoering die oorspronkelijk op de B-kant van een 12” stond.

Depeche Mode kwam op in een periode dat de Britse popmuziek snel aan het veranderen was. De punk uit de tweede helft van de jaren 70 maakte begin jaren 80 plaats voor een nieuw elektronisch geluid. Vince Clarke, toetsenist van Depeche Mode, had dat goed in de gaten. Aanvankelijk was hij helemaal niet zo gecharmeerd van dansbare ritmen en drumcomputers, vertelde hij later in interviews. Hij gaf zich echter gewonnen na het horen van het nummer To Cut A Long Story Short uit 1980 van Spandau Ballet, een andere Britse groep die destijds in opkomst was. Het inspireerde hem om een nummer in diezelfde stijl te schrijven. Het resultaat was Just Can’t Get Enough. Een heel eenvoudig en uiterst effectief synth-pop liedje waarmee Vince Clarke de nieuwe tijd wilde omarmen. Weg uit het klamme kraakpand, op naar de koortsachtige temperaturen van de dansvloer.

Nederland

Just Can’t Get Enough werd in september 1981 op single uitgebracht, een maand voor het album Speak And Spell in de winkel zou liggen. Het leverde Depeche Mode een eerste doorbraak op, met noteringen in de hitlijsten van Engeland, Australië, Amerika en verschillende Europese landen. Opvallend genoeg haakte Nederland niet in. Just Can’t Get Enough wist nog niet eens tot de Tipparade door te dringen.

Overigens kwam het wat hits betreft later ruimschoots goed tussen Depeche Mode en Nederland. De band scoorde hier in 1985 zelfs een unieke hit met een live uitvoering van Just Can’t Get Enough. Zoals dat vaker gebeurt, had dit succes meerdere vaders. In de loop van 1983 bracht Depeche Mode een reeks van vijf maxisingles uit, met op de B-kanten songs die opgenomen waren tijdens een optreden op 25 oktober 1982 in de Hammersmith Odeon, een concertzaal in Londen. Een geweldig optreden dat perfect was vastgelegd, zoals onder anderen bleek uit de opwindende versie van Just Can’t Get Enough dat een plaatsje vond op de B-kant van de 12” Love In Itself.2.

Ben Liebrand

De B-kant vond al snel zijn weg naar de dansvloer, vooral in Nederland. Zo lag het regelmatig op de draaitafel van deejay Ben Liebrand. “In de live versie hoor je ook de response van het publiek. Wanneer je deze versie in een club draait reageert het publiek op de reactie van het publiek in de opname. Het opzwepende effect is zo goed als gegarandeerd.” Erik de Zwart ontdekte ook de effectiviteit van de live versie toen hij in Belgische clubs draaide. Als gevolg van deze respons nam hij de 12” ook mee naar de TROS Radio, waar hij destijds werkte. Curry en van Inkel van Radio Veronica zetten het nummer eveneens op de playlist. “De live-versie was veel feestelijker, inderdaad dankzij het geluid van het publiek en de aankondigingen van de bandleden”, aldus Jeroen van Inkel. “Het nummer klonk ook veel beter. Ik geloof inderdaad dat het in eerste instantie vooral een hit was in de Belgische discotheken. We hebben bij Radio Veronica het nummer opgepikt. Het werd uitverkoren tot Alarmschijf, wat aangaf dat het hele Veronica-team er in geloofde. Zoiets gaat dan groeien. De platenmaatschappij bemoeit zich ermee en gaan het nummer bewust promoten, met als gevolg dat ook andere zenders mee gaan doen.”

Vince Clarke

Zo kon het gebeuren dat de live versie van Just Can’t Get Enough begin 1985 de Nederlandse Top 40 binnenhuppelde. In vier weken klom het naar de vijfde plaats, de hoogste positie die de single zou halen. Het werd daarmee een van de grootste hits die Depeche Mode in Nederland scoorde. In de slipstream hiervan dook het nummer ook op in de Belgische hitparade en zou daar tot een mooie achtste plaats reiken. Just Can’t Get Enough – de live versie – staat sinds 2000 ook vrijwel onafgebroken in de jaarlijkse Top 2000 van NPO Radio 2.

Vince Clarke, die het nummer schreef, maakte alles van een afstand mee. Al een maand na het uitkomen van het debuut Speak And Spell verliet hij de band om later op te duiken bij Yaz en Erasure. Just Can’t Get Enough bleek zelfs het laatste nummer te zijn dat hij voor Depeche Mode had geschreven. Zijn vertrek trok gelukkig geen wissel op de achterblijvers. In de jaren die volgden, groeide Depeche Mode uit tot het onbetwiste boegbeeld van de Britse synth-pop. Ook in het land dat pas later bezweek voor de live versie van Just Can’t Get Enough.