Sinds de dood van George Floyd staan de grote Amerikaanse steden in brand. De taferelen van protest en geweld doen denken aan die van de late jaren zestig of de vroege jaren negentig, toen geweld tegen zwarte burgers ook al heftige reacties opriepen. De geest van die turbulente tijden werd door de jaren heen verwoord door onder anderen Sam Cooke, Marvin Gaye, Stevie Wonder, Public Enemy en Rage Against The Machine. Een overzicht van vijftien indringende songs, voortgekomen uit het zwarte protest.

In de jaren zestig bestormde ze als prille tiener de barricaden met Society’s Child, een aangrijpend protestnummer over de rassendiscriminatie die ze om zich heen zag. Later vond ze zichzelf opnieuw uit als singer-songwriter, gespecialiseerd in het vertolken van persoonlijk leed. Eind jaren zeventig haakte ze nog even in op de discorage met de door Giorgio Moroder geproduceerde hit Fly To High. Niet veel later werd het stil rond de zangeres die ooit zoveel losmaakte. Hoe staat het nu met het rebelse kind van de jaren zestig?

Na de plotselinge dood van zanger Bon Scott in februari 1980 gaf niemand meer een cent voor de toekomst van AC/DC. Wat moest de Australische hardrockband immers zonder zijn charismatische frontman? Tot verbazing van iedereen sloeg de groep al na een paar maanden terug met een album waarmee alle verkooprecords verpulverd werden. Back In Black, dat precies 40 jaar geleden verscheen, hoeft in de lijst best verkochte albums aller tijden alleen Thriller van Michael Jackson boven zich te dulden.

Volgens talloze deskundigen zou de overgaan naar het nieuwe millennium voor allerlei digitale rampspoed zorgen, maar uiteindelijk gleden we vrijwel rimpelloos het nieuwe tijdperk in. In muzikaal opzicht ontpopte 2000 zich ook nog eens als een mooi muziekjaar. Er kwamen meerdere instant hip-hop klassiekers uit, maar ook de alternatieve gitaarsector bracht een aantal essentiële albums voort. Het was daarnaast het jaar waarin groepen als Radiohead, U2 en Coldplay ons er met geweldige platen aan herinnerden waar ze hun status als top-band aan te danken hadden.

Op 27 juli 1979 verscheen Highway To Hell. Het was het album dat AC/DC de wereldwijde doorbraak bezorgde waar de band en de platenmaatschappij naar snakten. Al een jaar eerder scoorde het Australische vijftal in ons land – en nergens anders – een afgetekende top 10-hit met een luidruchtige ode aan een groupie: Whole Lotta Rosie. Waar was dat vroege hit-succes in ons land aan te danken?

Het is altijd even slikken. Een album dat gevoelsmatig nog niet zo verschrikkelijk lang geleden verschenen is, blijkt plotseling aan het 30-jarig jubileum toe te zijn. Zoals in het geval van Ten, het debuut van de Amerikaanse rockband Pearl Jam. In het licht van het latere succes is het ook lastig voor te stellen dat de media en zelfs de eigen platenmaatschappij aanvankelijk weinig vertrouwen hadden in het potentieel van de jonge band uit Seattle. Pas een half jaar en veel opwindende optredens later viel overal een kwartje en groeide Pearl Jam uit tot de internationale top-act die het nog altijd is.

Electric Ladyland van Jimi Hendrix wordt alom beschouwd als een meesterwerk. Maar tijdens de opnames ervan heerste er bij de naamgever van de inmiddels meer dan 50-jaar oude plaat onzekerheid en onderhuidse spanning. Jimi Hendrix’ perfectionisme en studio-etiquette dreven producers en medemuzikanten bovendien tot wanhoop. Hoe ging het achter de schermen bij de opnames van Electric Ladyland precies aan toe?

Het is alweer bijna dertig jaar geleden dat Manic Street Preachers de muziekwereld binnen  denderden met Generation Terrorists. De uit Wales afkomstige band bleef zich na dat overrompelende debuut uit 1992 ontwikkelen, zowel muzikaal als tekstueel. Zo staat ook het 14e werkstuk The Ultra Vivid Lament weer vol prachtige songs en teksten die hout snijden. En er zijn een paar geslaagde gastrollen. Het album is vandaag uitgekomen.