Het verhaal achter: Journey’s Don’t Stop Believin’

Don’t Stop Believin’ is een nummer dat nooit meer weggaat. De hit van Journey uit 1981 is de afgelopen jaren te horen in games, tv-series en bioscoopfilms. Het nummer schalt ook bij talloze sportwedstrijden uit de speakers, vooral in Amerika. De bemoedigende boodschap van Don’t Stop Believin’ is universeel.

De oorsprong van Don’t Stop Believin’ gaat terug tot het midden van de jaren 70. Jonathan Cain is dan nog een onbekende toetsenist die in de muziekwereld van Los Angeles een boterham bij elkaar probeert te pingelen. Lang lukt dat niet erg en regelmatig overweegt hij om zijn heil elders te zoeken. Het is zijn vader die hem moed inspreekt. “Don’t stop believing or you’re done, dude”, houdt hij zijn zoon telkens weer voor. Het zijn woorden die blijven hangen. En die Jonathan Cain over het dode punt heen helpen.

Gitaarriedeltjes

In 1979 wordt hij lid van de rockband The Babys en alweer een jaar later wordt hij aangenomen bij de succesvolle Amerikaanse rockband Journey. Kort na zijn komst vragen zijn nieuwe collega’s hem of hij nog bruikbare ideeën voor songs heeft. Jonathan Cain draagt een mooi keyboardintro aan, plus een aanzet voor een tekst die gebaseerd is op de wijze aansporing van zijn vader. Het succes van het liedje in wording heeft veel vaders. Gitarist Neil Schon levert de structuur van de song en versiert die met flitsende gitaarriedeltjes – arpeggio’s. Bassist Ron Valory en drummer Steve Smith geven het een stevige basis waarmee het een echte rocksong blijft.

Spanningsboog

De opbouw van het nummer is bijzonder. In de meeste popsongs wordt het refrein al vroeg ingezet. Don’t Stop Believin’ voor een groot deel uit drie opeen volgende coupletten. Rond de derde minuut wordt pas een aanzet tot het refrein gegeven, waarna er toch weer een instrumentaal stuk volgt. Het is een geraffineerde opzet die zorgt voor een langzaam opgebouwde spanningsboog. Pas aan het eind van het liedje, in de laatste 50 minuten, volgt het bevrijdende complete refrein. Het geeft het nummer dat draait om hoop, optimisme en doorzettingsvermogen een extra dramatisch effect.

South Detroit

De tekst wordt voor het grootste deel door Steve Perry afgemaakt. Het wordt een schets van twee jongeren die op de trein stappen, op zoek naar een betere toekomst. De woorden ‘Streetlights, people livin’ just to find emotion’ zijn geïnspireerd door het beeld dat de zanger ooit zag van mensen die door de donkere, regenachtige straten van Detroit lopen. De verwijzing naar South Detroit in de tekst levert nog wat verwarring op, want een dergelijk stadsdeel blijkt helemaal niet te bestaan. Steve Perry is zich daarvan bewust, maar: het bekt zo lekker.

Monstersucces

Don’t Stop Believin’ wordt in oktober 1981 uitgebracht als de tweede single die afkomstig is van het album Escape. Het wordt voorafgegaan door Who’s Crying Now dat Journey een Amerikaanse top 10 hit bezorgt. Don’t Stop Believin’ wordt dat ook. Het reikt tot een 9e plaats. Zeker in het licht van het latere monstersucces is opvallend hoe mager de resultaten elders zijn. Okay, in Canada komt het ook tot een 9e plaats in de hitlijst, maar blijkens een 62e positie vliegt het plaatje in Engeland bepaald niet over de toonbank. Australië biedt met een 100e plaats ook al geen uitkomst. En Nederland? In ons land komt Don’t Stop Believin’ niet verder dan de troosteloze Tipparade.

Tom Cruise

Gelukkig strandt het verhaal hier niet. Don’t Stop Believin’ wordt al in 1982 gebruikt in de Atari 2600 video game. Het is het begin van een recycling die tot op heden voortduurt en van Don’t Stop Believin’ alsnog een wereldsucces maakt. Het nummer krijgt z’n grootste boost als het in de allerlaatste en vooral zinderende scène van de slotaflevering van de razend populaire serie The Soprano’s gebruikt wordt. Steve Perry heeft aanvankelijk bezwaren, bang dat het nummer gebruikt wordt in een bloederige setting, maar laat zich na het lezen van het script alsnog overtuigen. Don’t Stop Believin’ wordt een van de sleutelnummers in de musical Rock Of Ages, waar in 2012 ook een film uit voortkomt – met Tom Cruise in de hoofdrol. Don’t Stop Believin’ wordt opgenomen door de cast van de populaire Amerikaanse tv-serie Glee. Het levert een indrukwekkende koorversie op. In 2005 is het nummer ook te horen in de laatste scène van de Cold Case episode Schadenfreude.

Sportclubs

Het nummer is in de loop van de jaren vooral omarmd door Amerikaanse sportclubs, zoals honkbalclubs Chicago White Sox en San Francisco Giants en het ijshockeyteam Detroit Redwings. In 2020 wordt Don’t Stop Believin’ ook nog eens gebruikt in een tv-reclame die de kijkers ervan moet overtuigen om een Toyota aan te schaffen. Het zorgt ervoor dat het Journey-nummer regelmatig piekt in de download en streamingcharts. In de loop van de jaren duikt het in Engeland, Zweden, Ierland, Duitsland en Australië zelfs op in de reguliere hitlijsten.

Miljoenen

Het vele hergebruik van het nummer moet de componisten – Steve Perry, Jonathan Cain en Neal Schon – miljoenen bezorgd hebben. Geld maakt niet gelukkig, zo blijkt maar weer. De afgelopen jaren zien de veteranen elkaar vaker in de rechtszaak dan in de oefenruimte. Het draait daarbij vaak om de rechten van de band en – vanzelfsprekend – de financiële voordelen die daaraan vastzitten. En het gaat maar door. In december wordt Jonathan Cain aangeklaagd door Neal Schon omdat hij Don’t Stop Believin’ tijdens een campagnebijeenkomst van Donald Trump speelt. Een paar maanden later hebben de heren het met elkaar aan de stok over creditcardafschriften, waarbij opnieuw advocaten in stelling worden gebracht.

Don’t Stop Believin’. Het lijkt de hoogste tijd dat Journey zichzelf eens openstelt voor de positieve boodschap van de tijdloze rockklassieker.