Het Verhaal Achter: Eric Carmen’s Hungry Eyes

Publicatiedatum 06-12-2023 Laatst gewijzigd 08-12-2023

Geen van de betrokkenen stond echt te trappelen om een bijdrage te leveren aan de soundtrack van wat ze aanvankelijk zagen als ‘zomaar een filmpje’. Dirty Dancing en de daarvan afkomstige wereldhit Hungry Eyes uit 1987 veranderde echter het leven van (co-)componist Franke Previte en zanger Eric Carmen.

 

Hungry Eyes redt de loopbaan van een zanger en een componist die de hoop eigenlijk al hadden opgegeven. Eric Carmen is begin jaren 70 lid van The Raspberries, een leuke powerpopband, die de ruige sound van The Who combineert met de koortjes van The Beach Boys. Een combinatie die gesmeed lijkt in de muziekhemel, maar echt doorbreken doet de band niet. The Raspberries worden geproduceerd door Jimmy Ienner. Eric Carmen scoort in 1975 wel een grote solo-hit met de dramatische ballade All By Myself, maar daarna wordt het langzaam stil rond de Amerikaanse zanger. In de loop van de jaren 80 overweegt hij zelfs te stoppen met zingen en voortaan in alle stilte songs voor anderen te schrijven.

Het muzikale leven van zanger Franke Previte bestaat voor een groot deel uit geploeter. In de eerste helft van de jaren 80 brengt hij met zijn band Franke and the Knockouts een drietal aardige pop-rock albums uit die ook hem geen wereldroem en gouden bergen bezorgen. De baas van zijn platenmaatschappij: Jimmy Ienner.

De link tussen de twee mannen is producer en labeleigenaar Jimmy Ienner. Deze Amerikaan krijgt halverwege de jaren 80 de opdracht om de soundtrack te produceren voor de film Dirty Dancing, met daarin hoofdrollen voor Patrick Swayze en Jennifer Grey. Het verhaal gaat over een meisje dat verliefd wordt op haar dansleraar. Ienner vraagt Franke Previte of hij nog bruikbare songs heeft liggen. Dat blijkt. Een ervan is Hungry Eyes, dat hij gecomponeerd heeft met songwriter John DeNicola. Hij heeft  bij heel wat platenmaatschappijen geleurd met het nummer, maar stuit telkens op dichte deuren. Franke Previte is overigens niet meteen enthousiast over het idee om het liedje af te staan aan Dirty Dancing. Vanwege de titel denkt hij in het begin dat het om een pornofilm gaat.

 

 

Jimmy Ienner hoort echter meteen het potentieel van Hungry Eyes en weet ook meteen welke zanger dit liedje moet zingen: zijn oude vriend Eric Carmen. De zanger in rustte reageert ook niet gelijk toeschietelijk. Zijn soundtracks niet de begraafplaatsen van uitgerangeerde artiesten? Hij heeft ook weinig vertrouwen in het script van wat hij lang als ‘een filmpje’ ziet. Eric Carmen heeft daarnaast de goede gewoonte om eigen songs op te nemen – geen covers. Toch gaat hij uiteindelijk overstag, waarbij de kwaliteit van de demo van Hungry Eyes de doorslag geeft. Zó komt Hungry Eyes op de soundtrack terecht. De universele romantiek van Dirty Dancing zorgt ervoor dat het een van de meest succesvolle films van de jaren 80 wordt. Tussen de twee hoofdrolspelers bestaat een chemie die van het zilveren scherm spat. De soundtrack wordt in die stroom meegesleurd. Hungrey Eyes komt uit op single en groeit in 1987 uit tot een internationale hit, met o.a. top 10-noteringen in Amerika.

Het geneest Eric Carmen van het voornemen om achter de geraniums liedjes voor anderen te schrijven. De zanger gaat weer platen maken. Hij blaast later zelfs The Raspberries weer nieuw leven in. Franke Previte en John DeNicola scoren dankzij Dirty Dancing een nog veel grotere hit met het door hen gecomponeerde (I’ve Had) The Time Of My Life, dat als duet gezongen wordt door Jennifer Warnes en Bill Medley.

De songschrijvers die in de marge van de popmuziek leken te eindigen, werden dankzij de hits alsnog vermogende en alom gerespecteerde artiesten. Ze werden overladen met awards en bleven nog jaren veelgevraagde componisten. En dat allemaal dankzij ‘zomaar een filmpje’.

 

 

 

 

Reacties

Deze artikelen vind je misschien ook leuk...

De tijdloze jaren ’80

Voor degenen die het decennium bewust hebben meegemaakt, is het altijd weer even slikken: de jaren 80 liggen alweer bijna 35 jaar achter ons. Toch blijft het tijdperk ons...