Publicatiedatum 26-05-2023 Laatst gewijzigd 18-09-2023
De talloze reacties die volgden op het overlijden van Tina Turner maakten duidelijk hoe enorm geliefd de Amerikaanse zangeres is. Natuurlijk vanwege de muziek die ze tijdens haar lange loopbaan maakte, alleen of aan de zijde van haar echtgenoot Ike Turner. Ze maakte echter ook een onuitwisbare indruk met de vechtlust waarmee ze in de loop van de jaren 80 een spectaculaire comeback afdwong. Ze liet meer dan genoeg mooie muziek na om een Top 10 uit samen te stellen.
River Deep – Mountain High is de kroon op het werk van zowel Tina Turner als Phil Spector. De met een enorm perfectionisme behepte producer liet de zangeres haar partij eindeloos vaak inzingen voor hij eindelijk tevreden was. Het leverde daardoor een van de meest intense vocale prestaties van Tina Turner op. Het epos werd in Europa nog wel een hit, maar River Deep – Mountain High tuimelde in Amerika tussen wal en schip. Spector was daar zo teleurgesteld over dat hij zich jarenlang niet meer in een studio vertoonde.
Een van de laatste gezamenlijke successen van Ike en Tina Turner is dit opzwepende liedje waarin Tina Turner haar jeugd in Nutbush, Tennessee verwoordt. Ze zingt het fantastisch, maar het liedje viel ook op vanwege de unieke gitaarsound van Ike Turner en zijn avontuurlijke arrangementen met blazers en keyboards.
Het titelnummer van Tina’s comebackalbum uit 1984 werd geschreven door Mark Knopfler, zanger en gitarist van de Britse rockband Dire Straits. Hij had het in eerste instantie voor zijn eigen band gecomponeerd, maar besloot halverwege dat de tekst eigenlijk alleen door een vrouw gezongen kon worden. Het kwam op de plank terecht, tot zijn manager en die van Tina bedachten dat het een perfect nummer voor het nieuwe album van de zangeres kon zijn. Het werd alsnog opgenomen met een deel van Dire Straits, alleen tekende Jeff Beck ditmaal voor de gitaarsolo. Private Dancer werd een van de wereldhits die het gelijknamige album opleverde.
Proud Mary was geschreven door John Fogerty van Creedence Clearwater Revival en in 1969 opgenomen door zijn eigen band. Het werd daarna door verschillende andere artiesten gecoverd, zoals Solomon Burke. In 1970 namen Ike & Tina Turner het op voor hun eigen album Workin’ Together. Proud Mary werd begin 1971 een grote, internationale hit. Het tweetal had er een totaal eigen versie van gemaakt, met een tergend langzaam begin en een explosieve tweede helft. Ze gaven Proud Mary daarmee een dynamiek die vooral live spectaculair uitpakte. Volgens velen is dit daarmee een cover die het toch al niet misselijke origineel overtrof.
The Best maakt duidelijk hoeveel verschil een uitvoering kan maken. Het nummer werd in 1988 opgenomen door Bonnie Tyler, maar het werd alleen in Noorwegen een Top 10 hit. Elders kwam het niet verder dan de laagste regionen van de hitlijsten. Toch was het deze versie die Tina Turner inspireerde om er zelf mee aan de slag te gaan. Het nummer kwam terecht op haar album Foreign Affair en het leverde prompt een van de grootste hits uit haar carrière op. Haar versie heeft bovendien vele levens. The Best werd gebruikt voor een frisdrankcampagne waarvan ze het gezicht was. Het werd bovendien zo’n nummer dat bij talloze sportactiviteiten uit de speakers schalt.
Opvallend genoeg was het aanvankelijk de bedoeling dat Depeche Mode het titelnummer van de nieuwe James Bond film zouden opnemen. De band kwam echter net terug van een wereldtournee en bedankte voor de eer. Toen kwam Tina Turner in beeld. Golden Eye werd geschreven door Bono en The Edge van U2. Tina Turner stortte zich met de van haar bekende passie op de zangpartij. Het leidde tot een nieuwe, klassieke James Bond-song: bombastisch, over the top en juist daardoor totaal onweerstaanbaar. Het leverde Tina Turner vergelijkingen op met Shirley Bassey, de stem van diverse klassieke James Bond-songs. Een enorm compliment dus.
Een van de grote hits van het comebackalbum Priva Dancer uit 1984 werd geschreven door Graham Lyle en Terry Britten. Het duurde even voor ook dit liedje z’n goede bestemming had gekregen. Het duo stelde het voor aan Cliff Richard, Donna Summer en het popgroepje Bucks Fizz, maar om uiteenlopende redenen hapte niemand echt toe. Tina Turner zag er wel wat in en het bezorgde haar zelfs een wereldhit. What’s Love Got To Do With It werd in 1993 gekozen als de toepasselijke titel voor de verfilming over haar veelbewogen leven, waarin ze lang gebukt ging onder het huiselijk geweld van echtgenoot Ike.
De comeback van Tina Turner werd bezegeld met We Don’t Need Another Hero, een met veel passie gezongen nummer uit de soundtrack van de film Mad Max Beyond Thunderdome. De hoofdrollen werden gespeeld door Mel Gibson en Tina Turner zelf. De powerballade was het ideale visitekaartje voor de overrompelende avonturenfilm. Het leverde de zangeres wereldwijd een Top 10-hit op, zoals ook in Nederland.
Tommy van The Who kende vele gedaantes. Als album, musical en als film met de daarbij behorend soundtrack. In 1975 schitterde Tina Turner naast o.a. Roger Daltrey, Elton John, Jack Nicholson en Eric Clapton in de filmversie van het conceptalbum uit 1969. Ze speelde de rol van de drugsverslaafde prostituee en vertolkte met totale overgave het toepasselijke nummer Acid Queen. Het werd alom gezien als een van de hoogtepunten van de film en de soundtrack.
De Amerikaanse singer-songwriter Tony Joe White bezorgde Tina Turner eind jaren 80 een demo met vier liedjes in de hoop dat de zangeres iets van haar gading tussen zou vinden. Ze nam voor haar nieuwe album liefst drie van die nummers op: Steamy Windows, Undercover Agent For The Blues en Foreign Affair – wat meteen ook het titelnummer van haar album werd. Steamy Windows was kenmerkend voor de swamp-rock sound van Tony Joe White. Het was op het lijf geschreven van Tina Turner: ze maakte het tot een van de meest sensuele songs die ze ooit opnam. Tony Joe White zette twee jaar later zijn eigen versie op zijn album Closer To The Truth. Die van Tina bleef echter de definitieve.
