De 10 van Foo Fighters

Publicatiedatum 13-06-2023 Laatst gewijzigd 28-02-2024

Een van de laatste echte rockbands is Dave Grohl’s Foo Fighters. In 2022 overleed drummer Taylor Hawkins en hing het voortbestaan van de band aan een zijde draad. Maar in 2023 verscheen er een nieuw album, kwam er een nieuwe drummer en traden de Foo’s weer op. Een goed moment voor de 10 van

 

Best Of You (2005)

Bij het componeren van een nieuw nummer is de muziek bij Dave Grohl meestal het vertrekpunt. Best Of You was een van de uitzonderingen. De muzikant schreef de woorden na het zien van een campagnebijeenkomst in 2004 van de democratische presidentskandidaat John Kerry. De componist zelf zag het potentieel van Best Of You niet meteen, maar liet zich gelukkig door zijn manager John Silva overtuigen. En dus kreeg het een plekje op de rockkant van het tweeluik In Your Honor. Tot verrassing van de band speelde Prince het nummer in 2007 tijdens het veelbekeken pauzeoptreden van de Super Bowl.

 

 

I’ll Stick Around (1995)

Na het einde van Nirvana zag het er weinig hoopvol uit voor Dave Grohl, maar de drummer verraste vriend en vijand in 1995 met een titelloos debuut van Foo Fighters vol ijzersterke rocksongs. De bewondering werd nog groter toen bleek dat de muzikant vrijwel alles zelf had ingespeeld. Een van de topliedjes was I’ll Stick Around, op smaak gebracht met een giftige tekst. In 2009 erkende hij dat de scherpe woorden gericht waren aan Kurt Cobain-weduwe Courtney Love.

 

 

Times Like These (2002)

Dave Grohl bestempelde dit ooit tot zijn favoriete Foo Fighters nummer. Wie zijn wij om de meester tegen te spreken. De band is inderdaad op z’n best met hyperenergieke songs met teksten waarin de wereld bestormd wordt. Times Like These gaat over het zelfvertrouwen dat terugkomt na een periode van zoeken en twijfelen, als een zon die doorbreekt na een regenbui. ‘It’s times like these you learn to live again.’ Een van de hoogtepunten van het One On One album. Prachtig!

 

 

Everlong (1997)

Dave Grohl schreef dit nummer in een verwarrende periode van zijn even. Zijn huwelijk was op de klippen gelopen. Hij sliep bij een vriend op de bank. Zijn tegoeden waren bevroren. Ondertussen had hij wel alweer een nieuwe relatie, met Louise Post, zangeres van Veruca Salt. De conflicterende emoties borrelden allemaal omhoog in dit nummer dat Dave Grohl in 45 minuten op papier kwakte. Het werd het favoriete nummer van David Letterman. Foo Fighters speelde het nummer in de eerste show nadat de presentator teruggekeerd was van een hartoperatie. Zoals de band het opnieuw vertolkte toen de talkshow host in 2015 definitief afscheid nam. ‘Mijn favoriete nummer van mijn favoriete band.’

 

 

Monkey Wrench (1997)

Het album The Colour And The Shape werd onder moeizame omstandigheden gemaakt. Het rommelde in de band en het huwelijk van Dave Grohl met Jennifer Younblood stond op springen. Vooral zijn privéproblemen inspireerden hem tot Monkey Wrench, een song over het vastzitten in een uitzichtloze situatie. Een krachtig, stevig nummer. Foo Fighters op z’n best.

 

 

The Pretender (2007)

Een ingetogen intro, een Chuck Berry-achtige riff, waarna het nummer explodeert tot een opwindende rocksong. The Pretender is daarmee het ideale openingsnummer van het album Echoes, Silence, Patience And Grace. Het nummer kwam vrij snel tot stand, maar Dave Grohl gebruikte er wel ideeën voor die hij al een tijdje had liggen. Voor de tekst zou hij zich hebben laten inspireren door maatschappelijke onrust in Amerika.

 

 

My Hero (1997)

De band speelden het nummer al in 1995, maar kwamen er pas in 1997 toe om het op te nemen. Het is een echt Foo Fighters nummer: pakkend en energiek. Een tijdlang werd gedacht dat het een soort ode van Dave aan Kurt Cobain was, maar hij legde later uit dat het juist een eerbetoon aan anonieme, onbekend helden was. In dat licht was het ironisch dat de republikein John McCain het in 2008 als een van de campagneliederen gebruikte tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Iets waar Dave Grohl de politicus ook meteen op aansprak.

 

 

Stacked Actors (1999)

Net als I’ll Stick Around was Stacked Actors geïnspireerd door Courtney Love, de weduwe van Kurt Cobain waarmee Dave Grohl altijd een moeizame verstandhouding had. Hij vertolkte er ook zijn afkeer van de plastic entertainmentwereld van Los Angeles mee. De schijnwereld van de filmindustrie. De mensen die zich anders voordoen dan ze in werkelijkheid zijn. In deze periode verruilde hij de palmbomen van Californië dan ook voor het platteland van Virginia. Stacked Actors is de openingstrack van het derde Foo Fighters album There Is Nothing Left To Lose.

 

 

This Is A Call (1995)

Veel songs die op het titelloze debuut van Foo Fighters terechtkwamen, schreef Dave Grohl toen hij nog lid was van Nirvana. This Is A Call is een van de uitzonderingen. Grohl schreef het in de zomer van 1994 terwijl hij met zijn echtgenote Jennifer Youngblood in Ierland op huwelijksreis was. Een trip die hij ook gebruikte om de dood van zijn vriend en het einde van zijn band te verwerken. Volgens de overlevering schreef hij This Is A Call in de badkamer van het hotel waar ze logeerden. Het kreeg later een vaste plek in de set-list van Foo Fighters. Het was ook een van de favoriete songs van Taylor Hawkins.

 

 

Learn To Fly (1999)

Learn To Fly is een van de meest catchy liedjes op het derde Foo Fighters album There Is Nothing Left To Lose. In de loop van de jaren heeft Dave Grohl de tekst op verschillende manieren uitgelegd. Het verlangen om uit te vliegen zou een metafoor voor zijn zoektocht naar inspiratie zijn. Tegelijkertijd greep hij terug op de tijd dat hij de droom koesterde om ooit piloot te worden. Wat dat laatste betreft: hij kwam aardig in de buurt toen een buitengewoon geestige clip voor Learn To Fly geschoten werd. Met gastrollen van Jack Black en Kyle Gass van Tenacious D werd in de stijl van de hilarische rampenfilm Airplane! een video geschoten, waarin natuurlijk ook de bandleden figureerden.

 

 

 

Reacties

Deze artikelen vind je misschien ook leuk...