Classic album: The Bangles – Different Light

The Bangles braken in 1986 wereldwijd door met het album Different Light en de daarvan afkomstige hitsingles Manic Monday – geschreven door Prince – en Walk Like An Egyptian. Deze week is blikvangster Susanna Hoffs 65 jaar geworden en lead gitarist Vicky Peterson werd eerder deze maand 66 jaar. Reden genoeg om terug te blikken op hun meest succesvolle album.

Alles stukjes vielen met Different Light perfect op hun plaats. Het debuut All Over The Place uit 1984 had de uit Los Angeles afkomstige fans al de eerste goodwill bezorgd. Voor de opvolger werden de ruwe randjes van het vroege geluid wat weggeslepen, waarmee de sound van The Bangles klaargestoomd werd voor een miljoenenpubliek. Wat bleef, waren de prachtige liedjes vol puntige gitaarpartijen en de hemelse koortjes van dames – alle vier uitstekende zangeressen.

Het was een succes waar The Bangles al sinds de vroege jaren 80 voor geknokt hadden. De zussen Debbi (zang, drums) en Vicki Peterson (zang, gitaar), Susanna Hoffs (zang, gitaar) en Annette Zilinskas (bas, later vervangen door Michael Steele) vonden elkaar in hun liefde voor de melodieuze gitaarpop met koortjes uit de jaren 60 zoals die ooit gemaakt werd door o.a. The Hollies, Love, The Byrds en The Beatles. Het geluid van de jonge Bangles werd dan ook gedomineerd door de karakteristieke sound van de Rickenbacker-gitaar, ooit zo kenmerkend voor Roger McGuinn en zijn Byrds.

Het duurde niet lang of het viertal maakte deel uit van de florende Paisley Underground scene in Californië, naast groepen als Rain Parade en The Dream Syndicate. De band noemde zich aanvankelijk The Colours, daarna The Bangs, waarna definitief geopteerd word voor The Bangles. Onder die naam  verscheen in 1982 de eerste EP, waarop de invloeden van de band nog dicht onder de oppervlakte lagen. Toch was het visitekaartje veelbelovend genoeg voor een platencontract met platengigant Columbia Records, waar in 1984 All Over The Place uitkwam. Het bleek een debuut vol onweerstaanbare powerpop te zijn. Veel sterke eigen songs, aangevuld met smaakvolle versies van Going Down To Liverpool (Katrina & The Waves) en Live (The Merry-Go-Round).

Sterke eigen songs waaraan iedereen meeschreef, aangevuld met goedgekozen covers: het was een recept dat op Different Light geperfectioneerd werd. Het prille succes van The Bangles had de aandacht getrokken van Prince. Hij bood het nummer Manic Monday aan, dat hij in eerste instantie voor een ander damesgezelschap had gecomponeerd: Apollonia 6. In de handen van The Bangles ontpopte het zich tot een perfect popliedje, gezongen door Susanna Hoffs.

Manic Monday werd ook de eerste single van het album dat werd uitgebracht. Het leverde meteen een afgetekende top 10 hit op in landen als Engeland, Amerika, Noorwegen, Duitsland, Australië en Oostenrijk. Met een 24ste plaats reageerde Nederland nog wat afwachtend, al was het ook hier veel op de radio te horen. Ook in dat opzicht was Manic Monday een geniale keuze: hoe vaak zal het nummer niet gebruikt zijn om een maandagochtendshow uit de startblokken te laten schieten. Airplay gegarandeerd. De naam van Prince kwam op het album overigens niet voor, hij verschool zich – wellicht om contractuele redenen – achter het pseudoniem Christopher. Aangezien ene P.R.N. uitdrukkelijk op diezelfde hoes bedankt werd, wisten de fans genoeg: dat kon alleen Prince Rogers Nelson zijn.

Different Light bevatte nog veel meer moois. Zoals If She Knew What She Wants, de tweede single van de plaat. De liefde voor authentieke powerpop en gitaarrock werd beleden met het door Alex Chilton geschreven September Gurls, ooit uitgevoerd door zijn eigen band: het zo miskende Big Star. Een ander hoogtepunt was Walking Down Your Street, een opgewekt en up-tempo liedje dat begin 1987 nog in verschillende hitlijsten opdook.

Het monstersucces van Different Light werd echter vooral ontketend door het springerige popliedje Walk Like A Egyptian. Het werd aangedragen door de Amerikaanse songschrijver Liam Sternberg. Hij was op het idee voor de tekst gekomen toen hij ooit op een veerboot zag hoe mensen in een poging hun evenwicht te bewaren wat raar liepen. Hun houding deed hem denken aan de reliëfs uit de Egyptische oudheid. Het uitgelaten liedje schoot in verschillende landen naar de toppositie van de hitlijsten: o.a. Australië, Canada, België, Spanje, Amerika en Duitsland. Nederland ging ditmaal ook voor de bijl. Ook hier scoorden The Bangles er een nummer 1-hit mee.

The Bangles lieten zich het momentum niet ontglippen. In 1987 scoorden ze een nieuwe hit, opnieuw met een cover: A Hazy Shade Of Winter van Simon & Garfunkel, een geweldige uitvoering die ze opnamen voor de soundtrack van de film Less Than Zero. Het derde album Everything lag in 1988 alweer in de winkel en verkocht opnieuw goed, mede dankzij de wereldhit Eternal Flame. Het succes maskeerde dat het achter de schermen inmiddels regelmatig hevig stormde. The Bangles was altijd een echte band geweest: vier jonge vrouwen met een gelijkwaardige rol in de groep. Ze zongen allemaal en droegen ook alle vier bij aan de songs. Alleen focuste de media zich steeds meer op Susanna Hoffs als het veronderstelde boegbeeld van de band. Het zorgde voor interne wrijvingen die ertoe leidden dat The Bangles in 1989 uit elkaar gingen.

In 1998 waren die wonden genoeg geheeld om de draad weer op te pakken. The Bangles gingen weer op tournee en maakten ook weer nieuwe platen. Sinds de terugkeer van bassist Annette Zilinskas vier jaar geleden is anno 2022 de eerste line-up van de band zelfs weer compleet. Vooral in Amerika zijn The Bangles nog altijd een veelgevraagde concertattractie. Optredens waarbij het natuurlijk nog altijd draait op songs als Manic Monday, If She Knew What She Wants en Walk Like An Egyptian. Zonnige klanken uit het hart van de jaren tachtig.