Het was meteen al raak na het uitkomen van het debuut A New Stereophonic Sound Spectacular uit 1996, dat Hooverphonic opnam met Liesje Sadonius. Bassist en toetsenist Alex Callier en gitarist Raymond Geerts ontpopten zich al vroeg tot de artistieke spil van de band. Hoewel de zangeres kort na het verschijnen van het album opstapte, werd de eersteling van de Belgische band een groot succes. Dat vertaalde zich niet alleen in klinkende verkoopcijfers en uitverkochte optredens, het nummer 2Wicky dook nog datzelfde jaar op in de film Stealing Beauty van Bernardo Bertolluci. Het liedje haalde later ook de soundtracks van I Know What You Did Last Summer, Heights en Permanent Midnight en die van de tv-series This Is Going To Hurt, Entourage en Mary + Jane.

In 1997 werd Geike Arnaert voorgesteld als de nieuwe zangeres van Hooverphonic. Met haar werd een jaar later de belangrijke tweede plaat Blue Wonder Power Milk gemaakt. Het ontpopte zich tot een nieuw succes, op alle fronten. Renaissance Affair was in Noord-Amerika te horen in een Volkswagenreclame. This Strange Effect en Eden werden gebruikt in commercials voor mobiele telefoon. Dat laatste nummer kwam later ook voorbij in het hak en snij-epos I Still Know What You Did Last Summer. En de twee songs werden gebruikt in de Canadese actieserie La Femme Nikita. De Japanse componist en muzikant Yoko Hanno sampelde Hooverphonic voor de composities die ze schreef voor de film Ghost in the Shell: Stand Alone Complex.

Ondertussen ontvouwde het internationale succesverhaal van Hooverphonic zich zonder haperen. De band opteerde voor een nog toegankelijker geluid voor het derde album The Magnificent Tree. Het bevatte het nummer Mad About You, volgens velen een van de beste songs van de band ooit. De James Bond-achtige allure zorgde ervoor dat ook dit nummer weer gretig gebruikt werd door regisseurs. Zo was het te horen in films als Driven, New Best Friend, South Kensington en A Lot Like Love. Mad About You werd daarnaast gebruikt in de tv-series Cold Case, The Umbrella Academy en The Innocent.

Hooverphonic was inmiddels zo groot dat niemand er meer van opkeek toen de band gevraagd werd om de herkenningssong te schrijven voor de openingsceremonie van het Europees Kampioenschap Voetbal dat in 2000 in België (en Nederland) gehouden werd. Voor het oog van een miljard mensen speelde de band het nummer Visions. Een jaar later passeerde een nieuwe mijlpaal: Hooverphonic was de eerste Belgische formatie die zich het hoofdprogramma mocht noemen op het al even Belgische Rock Werchter Festival.  

Hooverphonic Presents Jackie Cane, het album dat in 2002 uitkwam, had veel van een soundtrack waar de film nog voor gemaakt moest worden. De songs vertelden het verhaal van een (fictieve) actrice die de band met haar tweelingzus opoffert voor een glanzende carrière in de filmwereld. Nadat ze bezweken is onder de druk van dat bestaan keert ze terug naar huis, waar het verhaal een dramatische wending nam. Het nummer The World Is Mine werd in 2003 gebruikt in de tv-serie Mile High.

No More Sweet Music/More Sweet Music bleek, zoals de titels al suggereerden, een dubbelalbum te zijn. Het werkstuk uit 2005 bevatte elf songs in de herkenbare Hooverphonic-stijl, plus een cd met daarop drastische remixen daarvan van de hand van Alex Collier. Songs die overschoten uit de sessies daarvoor kwamen terecht op The President Of the LSD Golf Club, dat in 2008 in de winkels lag. Zoals de titel ditmaal aangaf, koos de band daarop voor een meer psychedelische koers. Het was meteen het laatste wapenfeit van Geike Arnaert met de band. De zangeres verliet de band om een solocarrière te beginnen.

Voor Hooverphonic was het een begin van een vocale stoelendans die jaren duurde. In 2010 werd Noémie Wolfs de nieuwe zangeres van Hooverphonic. Zij maakte haar debuut op The Night Before, dat – na het symfonische tussenstapje Hooverphonic With Orchestra Live – gevolgd werd door Reflection. In 2015 werd bekendgemaakt dat Noémie Wolfs de band in goed overleg had verlaten. Omdat de vacature niet meteen ingevuld kon worden, waren er voor het eerst op een Hooverphonic meerdere zangers te horen. De songs op In Wonderland uit 2016 werden vertolkt door Janie Price, Emilie Satt, Litlo Tinz, Christa Jérôme, Tjeerd Bomhof en Felix Howard. Om de variatie te benadrukken, werd het album op verschillende locaties opgenomen, o.a. in Noorwegen, Italië, Engeland en het eigen België. Op 8 juli komt via het Nederlandse reissue-label Music On Vinyl label een speciale vinylversie van het album uit, in een oplage van 1000 exemplaren op turquoise vinyl.

In 2018 werd de jonge Luka Cruysberghs geïntroduceerd als de nieuwe zangeres van Hooverphonic. Ze was te horen op de tiende plaat van de band, Looking For Stars. Het was de bedoeling dat ze samen met de band België zou vertegenwoordigen tijdens het Eurovisie Songfestival dat in 2020 in Rotterdam gehouden zou worden. Vanwege de coronacrisis werd het evenement echter afgelast. Nog datzelfde jaar vertrok de nieuwkomer bij de band en gebeurde waar veel Hooverphonic-fans al jaren op hoopten: Geike Arnaert keerde terug bij de band. Hoe goed haar vervangers altijd waren, zij bleef voor velen de enige, echte zangeres van Hooverphonic. The Wrong Place was de troef waarmee de band in 2021 alsnog naar het Songfestival werd afgevaardigd. Het had niet het verdiende succes. Het nummer kreeg desondanks een plekje op Hidden Stories dat datzelfde jaar uitkwam. Zonder dat de band ooit was weggeweest, werd het album gevierd als een comeback: de zang, de songs, de sfeer en de mysterie waren in een klap weer allemaal terug. Over de hele wereld zullen film en tv-regisseurs de komende muzikale verrichtingen van de band met hernieuwde belangstelling volgen.