De titel zegt eigenlijk alles: de jaren mogen tellen, het heilige vuur is bij Midnight Oil allerminst gedoofd. Op het nieuwe album, de eerste echte langspeler in twintig jaar, staan dan ook weer genoeg maatschappijkritische teksten. Resist bevat daarnaast een aantrekkelijke mix van rustige songs en stevige rockers. Vooral in die laatste nummers klinkt de band bevlogen en zingt Peter Garrett als een jonge god. Het wordt de laatste plaat, dat wel. Stoppen op een hoogtepunt heet zoiets.

De Nederlandse zanger, muzikant, componist en producer Arjen Lucassen maakte vooral naam als de schepper van rockopera’s die hij onder de Ayreon-vlag uitbracht. Star One is het vehikel voor zijn steviger werk, waarvan Revel in Time alweer de derde plaat is. De opzet is verder vertrouwd: een samenbindend concept en een buslading aan gastmuzikanten en zangers, onder anderen Floor Jansen (o.a. Nightwish), Joe Lynn Turner (o.a. Rainbow, Deep Purple) en Tony Martin (o.a. Black Sabbath).

Once Twice Melody is het achtste album van Beach House, het Amerikaanse duo dat gevormd wordt door Victoria Legrand (zang, toetsen) en Alex Scally (gitaar, toetsen). Het uit Maryland afkomstige tweetal wist de afgelopen jaren fans aan zich te binden met een betoverende mix van alternatieve rock, dromerige pop en psychedelica. Ingrediënten die op deze plaat, een dubbelaar ditmaal, ook weer aanwezig zijn. Achttien songs telt de plaat, verdeeld in vier delen. Een ambitieus, maar vooral erg mooi werkstuk.

P.U.L.S.E. 2021 is de gerestaureerde versie van het derde live album van Pink Floyd, zoals dat in mei 1995 verscheen. Het was opgenomen tijdens de tournee van de Britse rockband ter promotie van de studioplaat Division Bell, een jaar eerder. Het was echter niet zozeer de muziek waardoor P.U.L.S.E. een van de meest besproken releases van het jaar werd. In de rug van het album zat een rood led-lampje dat bleef knipperen tot de batterij de geest gaf. Goed nieuws: in de nieuwe versie is het lampje ook weer present, gevoed ditmaal door vervangbare AA-batterijen.

Op de grens van elektronica en psychedelica maakt het Australische Tame Impala al meer dan tien jaar erg mooie muziek. Zoals dat ook weer gebeurde op het in 2020 verschenen The Slow Rush, het vierde album van de groep. Normaal gaan er een paar decennia overheen voor er aan een luxe heruitgave gedacht wordt, maar daar wilde Tame Impala kennelijk niet op wachten. Dus is er een reissue met als bonus remixen van albumtracks en B-kanten van singles.

Annihilator – Metal II

Broods – Space Island

JP Cooper – She Dead

Head – Haatland (re)

Khruangbin & Leon Bridges – Texas Moon

King Of The World – Royal Ten

Lone – No5

Marillion – Fugazi (re)

Metronomy – Small World

Modern Studies – We Are There

Lewis Ofman – Sonic Poems

Kees Prins, Paul de Munnik & JP den Tex – De Vertalingen

Tinlicker – In Another Lifetime

Oliver Tree – Cowboy Tears

Various – 538 Hitzone 100

White Lies – As I Try Not To Fall Apart