Henry Rollins ging de wereld te lijf als de zanger van de hardcore band Black Flag. Hij vervolgde zijn muzikale weg met zijn eigen Henry Rollins Band. In latere jaren verkocht hij theaters uit met zijn spoken word performances. De onvermoeibare Amerikaan is daarnaast acteur, auteur, columnist, uitgever, journalist, activist en radiomaker. Wat hij doet, doet hij altijd met een totale overgave. Met die passie verzamelt hij ook muziek.
“Nee. Het was voor mij veel meer de mogelijkheid om alleen in mijn kamer naar muziek te kunnen luisteren. Het ging dus meer om de muziek in het algemeen, dan om een specifiek album.”
“Yesterday & Today, in Rockville, Maryland. Skip, de eigenaar, had altijd alle coole imports. Ik ging er vrijwel elke zondag naartoe met mijn beste vriend Ian MacKaye (o.a. zanger Minor Threat, Fugazi, red). Zo ben ik aan veel van mijn eerste punkplaten gekomen. Heel wat jaren geleden werd de huur weer eens verhoogd en Skip wilde niet verder met de zaak. Ik beloofde hem dat ik er die dag zou zijn, om samen met hem de boel af te sluiten. Ian en ik waren er dus en hielpen hem de dozen naar buiten te slepen. Ik moet zeggen, het viel me zwaar om al die legen muren te zien.”
“De meesten heb ik nog. Ik heb wel veel weggedaan nadat in the Clash had gezien in 1979. Veel lp’s waren toen opeens onbelangrijk. Achteraf kreeg ik daar natuurlijk spijt van, want er zat goed spul tussen. Ik denk dat ik de helft inmiddels weer terug heb. Vanwege de plekken waar ik ooit gewoond heb, ben ik ook heel wat vinyl kwijtgeraakt.”
“Vinyl klinkt zoveel beter, het klinkt levend. Digitaal is de gecomputeriseerde versie daarvan. Ik houd ook van het ritueel om een album op en af te zetten. Ik voel me meer verbonden met de ervaring.”
“Ik kocht aanvankelijk veel cd’s. In eerste instantie vond ik ze goed klonken. Daarna niet meer. Ik heb ook wat lp’s verkocht toen de cd uitkwam, vooral om mijn huur te kunnen betalen en om wat ruimte te scheppen. Later heb ik van alles vervangende exemplaren aangeschaft.”
“Ik denk het wel. Het kan zijn dat er een paar aan mij ontsnapt zijn. Af en toe duikt er iets op wat ik nog niet eerder gezien heb. Ik wil wel graag alles hebben wat ik gemaakt heb. In een aantal gevallen heb ik mijn toevlucht moeten zoeken tot eBay of Discogs. Toch hecht ik niet zo vreselijk aan mijn eigen spul. Ik ben veel meer geïnteresseerd in wat anderen doen.”
“Ik heb een aantal stereo sets. Waar jij het over hebt, is daar een van. Ik heb Wilson Alexandria luidsprekers, een VTL versterker en een Grand Prix Monaco 1.5 draaitafel en dat is als het om luisteren gaat mijn belangrijkste systeem. Een goede set is leuk, maar het is niet alles. Muziek blijft altijd het belangrijkst. Dat gezegd hebbende, een goede weergave zorgt voor een heel diepe connectie met de muziek.”
“Er is een aantal bands waar ik mij helemaal op focus, waarvan ik verschillende persingen heb, testpersingen en acetaten, promo foto’s en knipsels. Ik verzamel ook bepaalde labels, deels om ernaar te luisteren, maar het vormt ook een soort archief. Bij elkaar is het veel spul.”
“Er zijn er een paar waarvan ik alles in huis probeer te krijgen: Chondritic Sound, American Tapes, Teenbeat, Castle Face, In The Red, U Sound Archive, om er een aantal te noemen. Ik ben ook geïnteresseerd in bepaalde tijdvakken van sommige labels, zoals United Artists voor het opging in EMI. Dat was ooit een geweldige platenmaatschappij…”
“Veel online, via privéverzamelaars, en in winkels, als het maar even mogelijk is. Een van de voordelen van veel op tournee zijn is dat ik toegang heb tot veel platenzaken in verschillende landen.”
“Geen idee. Veel, maar zeker niet zoveel als ik in sommige andere collecties gezien heb.”
“Het gebeurt, maar niet al te vaak.”
“Er is heel veel muziek die ik graag wil beluisteren, maar waarvoor ik geen honderden dollars voor een originele persing uit wil geven. Als er een goede heruitgave is, voldoet dat ook. Als ik die heb en ik kom alsnog een betaalbaar origineel tegen, wil ik die doorgaans ook hebben.”
“Ik heb heel wat zeldzame platen, maar ik ontleen daar geen trots aan. Ik ben gewoonweg geïnteresseerd in het album. De plaat die ik waarschijnlijk als eerste zou grijpen om er mijn brandende huis mee uit te rennen, is niet eens de meest zeldzame die ik heb. Het is de tweede persing van een album van de band van een van mijn beste vrienden. Het was het exemplaar dat ooit van zijn moeder was. Hij heeft het later aan mij gegeven, dus die is heel belangrijk voor mij.”
“Ik moet dat helaas beamen, tot het bittere einde!”
“Ik ben voortdurend op zoek naar singles die via kleine labels zijn uitgekomen: Britse post-punk, DIY spul en Australische garage rock. Test persingen en acetaten. Ik heb afgelopen week juist weer drie acetaten opgepikt.”
“Nadat de zon is ondergegaan en voor die weer opkomt. Alleen.”
“Led Zeppelin IV.”
“Ik denk dat bands en platenmaatschappijen het weer leuk hebben gemaakt. Labels zijn zich daarnaast gaan realiseren dat ze een inkomstenbron misliepen. Nadat alle drukte rondom de digitale ontwikkelingen wat tot rust kwamen, gingen jongeren ook analoog luisteren, deels omdat hun favoriete bands daarover praten, maar ook omdat hun ouders terugverlangden naar hoe het ooit was. Toen dat allemaal gebeurde, maakte vinyl een comeback. Ik verwacht ook niet dat het terug zal lopen. Ik hoop juist op het tegenovergestelde.”
Dit is een bewerkte versie van het interview uit het boek Passion for Vinyl van Robert Haagsma
(Foto: Passion For Vinyl)