De subtitel "For My Love" werd uiteindelijk toegevoegd om het nummer te onderscheiden van die andere grote hit met de titel “Jump”…inderdaad die van Van Halen. En gelukkig bleef het nummer voor de Pointer Sisters behouden ondanks dat producer Richard Perry het aanbood bij Julio Iglesias..of all people….

Tainted Love een cover van een nummer uit 1964 van de Amerikaanse soulzangeres Gloria Jones. Een club-dj genaamd Richard Searling begon het in 1973 in zijn sets te draaien in Va Va's, een populaire club in Bolton in Engeland die zeer invloedrijk was in het Northern Soul genre. Het nummer vond nieuw leven en Jones nam in 1976 een nieuwe versie op. Deze versie werd geproduceerd door haar vriend, ene Marc Bolan van T-Rex (Jones trad in 1974 toe tot de groep als achtergrondzangeres en toetseniste). Soft Cell een duo bestaande uit Marc Almond (zang) en David Ball (toetsen) uit Leeds coverde het en in 1981 werd het een giga-hit in de UK. De eerste take die Marc Almond inzong, had precies de juiste emotie en werd degene die op het nummer te horen is.

De video van de top 10 hit Let’s Groove, vol met vintage elektronische effecten, werd gemaakt door Ron Hays. Iets meer dan dertig jaar later zou Bruno Mars de hele stijl van zijn muziekvideo Treasure door de video van Let’s Groove laten beïnvloeden.

Geproduceerd door Teddy Riley (bekend van o.a. No Diggity van Blackstreet). It Takes Two is volledig gebouwd rondom de sample “Woo! Yeah!” van Lyn Collins’ hit Think (About It) uit 1972. Deze werd dan weer geschreven door James Brown. Het intro van It Takes Two is trouwens ook een sample: Space Dust van de Galactic Force Band..Je kent ze wel…;-)

'Anti-war' nummer, gericht op de betrokkenheid van de Verenigde Staten bij de oorlog in Vietnam en het effect dat het had op de soldaten die er vochten. "19" bevat gesamplede commentaren (ingesproken door de bekende Amerikaanse documentaire stem van Peter Thomas), interview dialogen en nieuwsverslagen van de ABC-televisiedocumentaire Vietnam Requiem over de post -traumatische stressstoornis geleden door Vietnam-veteranen. En verder kon je er goed op dansen..

Het specifieke producers geluid van Jimmy Jam en Terry Lewis komt van de Roland TR-808 drummachine. Bekende nummers waarin Just Be Good To Me werd gesampled zijn 2Pac’s Heavy in the Game en Beats International’s Dub Be Good To Me.

Pump Up The Volume bestaat uit ongeveer 250 samples. De regel, "Pump Up The Volume" komt van "I Know You Got Soul" van Eric B. & Rakim dat ook in 1987 werd uitgebracht. Andere voorbeelden zijn Coldcut's “Say, Kids What Time Is This" en James Brown's "Funky Drummer." M/A/R/R/S was een eenmalige samenwerking tussen leden van A.R. Kane (Alex en Rudi Kane) en Colourbox (Martin en Steve Young). De tweede R in de naam is van 4AD-labelbaas Ivo Watts-Russell. DJ's Chris "CJ" Mackintosh en Dave Dorrell werden door M/A/R/R/S gerekruteerd om de sampling te verzorgen. Dorrell zou in de jaren ’90 de band Bush managen.

Tony Scott, echte naam: Peter van der Bosch, verhuisde op jonge leeftijd vanuit Suriname naar Nederland. Tony zat een tijdje in een Electric Boogie dansgroep, beatboxte bij 2-Tuff E-Nuff en sprak jingles in bij de radio. Het label Rhythm bood hem op 16-jarige leeftijd een platencontract aan. In 1989 schreef hij The Chief, een ode aan zijn afkomst. Deze single bereikte de Top 40 en schurkte tegen de top 10 aan. In 2014 werd bij Tony Scott MS geconstateerd.

The Weather Girls bestond uit Martha Wash(l) en Izora Armstead(r), die zich onderscheiden van anderen door hun stemmen en hun omvang. Beiden ontwikkelden hun opmerkelijk krachtige stemmen in de kerk. It’s Raining Men werd geschreven door Paul Shaffer en Paul Jabara. Shaffer was de bandleider van David Letterman en Jabara schreef "Last Dance" en "No More Tears" voor Donna Summer.
It's Raining Men werd de Queen of Disco aangeboden maar ze wilde het niet. Ze legden het bij Barbara Streisand en Diana Ross neer maar ook zij wezen het af. Jabara speelde het toen voor Wash en Armstead, die na wat twijfels erin toestemden het op te nemen. Een wereldhit was het gevolg.
Wash is ook de stem op liedjes van de groepen C&C Music Factory ("Make You Sweat") en Black Box ("Strike It Up"). Ze kreeg nimmer de credits hiervoor en werd in videoclips vervangen door modellen die haar vocalen playbackten.

Het succes van Ride On Time werd ontsierd door de onthulling dat de zang was gesampled van "Love Sensation" van Loleatta Holloway, een disconummer uit 1980, geschreven en geproduceerd door Dan Hartman. De groep had het Franse model Katrin Quniol ingehuurd om zich voor te doen als hun zangeres. De bewering dat de combinatie van de uitstekende productie van de Italiaanse producers van Black Box, de krachtige (gesampelde) stem van Holloway en het goede uiterlijk van Quinol de plaat tot zo'n succes heeft gemaakt, is geen rare. Daar zouden we anno 2021 niet eens een discussie over hebben maar ok…In de zomer van 1989 danste in ieder geval iedereen op deze gruwelijke hit.

Never Gonna Give You Up verscheen in de zomer van 1987 en maakte van de een op de andere dag een popster van Rick Astley. Het door Stock Aitken Waterman geschreven nummer werd in Amerika, Engeland, Nederland en verschillende anderen landen een afgetekende nummer 1-hit. De afgelopen jaren leefde het vooral voort als een ultieme meme: de clip verscheen op beeldschermen als er door argeloze gebruikers op geklikt werd. Het klonk ook vanuit het niets uit de luidsprekers tijdens grootschalige Amerikaanse sportwedstrijden. Rickrolling was even een trend. Zelf trok Rick Astley zich in de jaren negentig terug uit de muziek om zich op het gezinsleven te richten. In 2000 pakte hij de draad weer op en sindsdien lijkt de zanger het prima naar zijn zin te hebben in de marge van de popmuziek.

Voor velen was Rapper’s Delight de eerste kennismaking met het fenomeen hip-hop. Sugarhill Gang was afkomstig uit New Jersey, maar vernoemde zich naar een buurt in Harlem. Rapper’s Delight verscheen nog datzelfde jaar en reikte tot een 36e plaats in de Amerikaanse Billboard Top 100 en was daarmee een van de eerste, echte raphits. In Canada, Spanje en Nederland werd een jaar later met Rapper’s Delight zelfs de eerste plaats in de hitlijsten gehaald. Zoals dat wel vaker gebeurde met pioniers, plukte ze zelf nauwelijks de vruchten van hun baanbrekende werk. Albums en singles die volgden, verkochten aanmerkelijk minder en in 1985 ging The Sugarhill Gang uit elkaar. 

Als je in de jaren '80 met MTV bent opgegroeid dan heb je waarschijnlijk het beeld van George Michael die gitaar speelt op je netvlies staan. In die tijd (1987) waren videoschermen in de discotheken iets nieuws en de video van Faith werd dan ook heel vaak getoond. Daar spon het zeker garen bij.

Faith heeft een zeer ongebruikelijk intro: het begint met het geluid van een kerkorgel dat het deuntje van de Wham! hit "Freedom" speelt. Het orgel was eigenlijk een Yamaha DX7-synthesizer gespeeld door Chris Cameron, .

Dit vrolijke, post-disco dansnummer was Kool & the Gang's enige Amerikaanse #1. Het wordt nog steeds vaak gespeeld op bruiloften, feesten, sportevenementen en zowat overal waar iets te vieren is. Het nummer is geschikt voor alles, van de uitreiking van een lintje tot een diploma-uitreiking, omdat de titel en tekst zo generiek zijn. In 1981 was het eerst een enorme hit in de discotheken over de hele wereld en waaide het over naar de radiostations. Hierdoor belandde het ook nog in de meeste landen in de top 3 van de hitlijsten.

Het componistenduo George Merrill en Shannon Rubicam hadden Whitney Houston in twee jaar eerder al de wereldhit How Will I Know bezorgd. Het verbaasde dan ook niemand dat platenbaas Clive Davis opnieuw bij het tweetal aanklopte toen de Amerikaanse zangeres de studio inging voor haar nieuwe album. Op het eerste gehoor bood I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me) een herhaling van het beproefde recept. Sommige critici zagen ook veel overeenkomsten met Girls Just Want To Have Fun van Cyndi Lauper. De test ging dieper dan op het eerste gezicht leek: het ging niet zozeer over zin in dansen, maar veel meer over het verlangen naar echte liefde. Vandaar dat in een laat stadium ‘(Who Loves Me)’ aan de titel werd toegevoegd. Het was een smachten dat herkenbaar bleek te zijn voor velen, want Whitney Houston scoorde er een nieuwe wereldhit mee. 

Technotronic was een Belgische groep samengesteld door producer en DJ Jo Bogaert. Manuella "Ya Kid K" Komosi was de leadzangeres van deze en de meeste andere Technotronic-nummers maar ze was niet te zien in de videoclips of op de albumhoes. In plaats daarvan werd het in Zaïrese geboren fotomodel Felly de teksten naar voren geschoven. Felly had niets te maken met het opnemen van het nummer en sprak geen Engels. Bogaert gebruikte haar om een ​​beeld voor de groep te creëren, ook al betekende dat een wat ongemakkelijke mimiek in de video.

Queen bassist John Deacon schreef het nummer en werd beïnvloed door het Chic nummer Good Times. In een interview met de New Musical Express zei Chic-bassist Bernard Edwards: "Nou, dat Queen nummer kwam tot stand omdat Deacon enige tijd bij ons in onze studio rondhing. Maar dat is oké. Wat niet oké is, is dat de pers begon te zeggen dat wij dit hadden gejat van Queen! Ongelooflijk toch? 'Good Times' kwam meer dan een jaar eerder uit, maar het was voor deze mensen ondenkbaar dat zwarte muzikanten zo innovatief konden zijn.

Volgens zanger Dave Gahan van Depeche Mode werd dit nummer geschreven toen de punkscene op zijn einde liep en kids in Londen op zoek waren naar muziek waarop ze konden dansen die niet zo agressief was. Vooral de live-versie was bij ons mega populair.

Dit was een single van 3 Feet High and Rising, het debuutalbum van de New Yorkse hiphopgroep De La Soul. Het album was een van de meest innovatieve platen van het einde van de jaren tachtig. De samensmelting van traditionele hiphop met humoristische teksten, overvloedige samples en jazzelementen inspireerde talloze artiesten.

Posdnous van De La Soul herinnerde zich: "Dat was het voorlaatste nummer dat voor het album werd opgenomen. Ons label Tommy Boy vond het geweldig maar ze hadden het gevoel dat we een soort van introductienummer nodig hadden. Mase en Paul hadden al gezegd dat we iets probeerden met een van de Funkadelic-platen. We hebben die plaat gemaakt alsof het niets was en uiteindelijk waren we verrast hoe groot het werd.

Madonna en haar toenmalige geliefde Stephen Bray hadden het nummer in eerste instantie geschreven met een andere artieste in gedachten. De ambitieuze zangeres was er zo blij mee dat ze besloot het zelf op te nemen. Zo kwam het terecht in de film Desperately Seeking Susan, waarin Madonna schitterde naast Rosanna Arquette. Het verscheen echter niet op de gelijknamige soundtrack die uitgebracht werd, maar werd uiteindelijk toegevoegd aan de reissue van het Like A Virgin album uit 1984. Om het nog ingewikkelder te maken: in Amerika kwam het om allerlei releasepolitieke redenen op de B-kant van de single Angel terecht, die het daar niet echt goed in de hitlijst deed. Elders in de wereld waren er echter geen belemmeringen. Het vrolijke dansnummer Into The Groove werd bijna overal een dikke top-10 hit, terwijl het in een achttal Europese landen de hoogste plaats van de hitlijsten haalde. 

James legde uit hoe hij met dit nummer op de proppen kwam: "Ik wilde een gek nummer schrijven. Ik was in de studio en al het andere voor het album (Street Songs) was klaar. Ik wilde een dwaas nummer met een beetje new wave-invloeden. Dus ik bedacht gewoon dit dwaze likje en begon het uit te werken. Eerst bedacht ik de baspartij. Toen zette ik de gitaar en toetsen erop en ondertussen deed ik steeds 'ehh ehh'. Daarna zette ik een soort opera-vocale structuur erop want ik hou echt van opera. Dus ik zong (zingt met een diepe stem) 'She's all right'; op een bijna opera manier."

MC Hammer samplede de beroemde baslijn voor zijn hit 'U Can't Touch This'. James diende een aanklacht in tegen Hammer, die eindigde in een schikking waardoor James alsnog en terecht credits kreeg op het nummer.

Richie schreef het nummer en bracht het uit als de eerste single van zijn tweede soloalbum, Can't Slow Down. Het nummer heeft een multiculturele vibe mede door Richie’s  vrolijke woorden die hij in verschillende talen noemt. "Karamu" is een Swahili-woord voor feest; "Liming" is een Caribische term voor samenkomen en ook “Fiesta" is Spaans voor feest.

Phil Oakey nam de zang voor dit nummer op in het toilet. De opname werd verstoord doordat een van de leden van Human League het toilet naast dat van Oakey doorspoelde.

De gitaar-synth-melodie die het refrein begeleidde, was het resultaat van een ongelukje in de studio. Producer Martin Rushent herinnerde zich: "Dat kwam omdat de computer vastliep en de melodie een halve tel te laat speelde. Op het moment dat we het hoorden, zeiden Jo (de gitarist) en ik: 'Wauw, dat klinkt geweldig!”

In het VK was dit een monsterhit en de eerste nummer 1 voor het Virgin-label van Richard Branson.

Cherry, dochter van jazz muzikant Don Cherry, verhuisde naar het Verenigd Koninkrijk toen ze 15 was, midden in het punktijdperk. In Londen trad Cherry toe tot de punkrockband The Cherries. Ze was in verschillende bands actief waaronder The Slits en The Cherries en ze draaide als dj.

Een vroege versie van Buffalo Stance verscheen als de B-kant op de door Stock, Aitken en Waterman geproduceerde single "Looking Good Diving" door het duo Morgan-McVey, die bestond uit Jamie Morgan en Cherry's toekomstige echtgenoot Cameron McVey. Later produceerde hij All Saints en Sugababes en managede hij Massive Attack in hun begindagen. Het b-kantje, getiteld "Looking Good Diving with the Wild Bunch", werd gezongen door Cherry.

Nadat David Bowie zich samen met Iggy Pop een paar jaar ondergedompeld had in de grauwe somberheid van het verdeelde Berlijn, keerde hij begin jaren tachtig als herboren terug. Een gezonde kleur op de wangen, het haar vers in de lak en een scherp gesneden colbert om de tengere schouders. De titel van het door Nile Rodgers van Chic geproduceerde album liet aan duidelijkheid niets te wensen over: het was weer tijd om te feesten. Het zei echter alles over zijn genialiteit dat David Bowie ook na deze scherpe bocht in zijn loopbaan met geweldige muziek voor de dag kwam. Een sterk voorbeeld daarvan was het titelnummer: een aanstekelijke, perfect uitgevoerd dansliedje, met een belangrijke rol voor de destijds nog relatief obscure gitarist Stevie Ray Vaughan. Let’s Dance ontpopte zich niet toevallig tot een van de grootste hits uit de lange loopbaan van David Bowie.

New Order's Blue Monday(1983) was zijn tijd ver vooruit. Het nummer was op 3 nummers geïnspireerd. Het arrangement kwam van Klein MBO's Dirty Talk, de beat was 'geleend' van Donna Summer's Our Love en het koortje werd gesampled van Kraftwerk's Uranium. Blue Monday is de best verkochte 12" maxi-single in Groot Britannië ooit...

Push It begon het leven als een typisch B-kantje. Een lekkere beat, niet al te veel ingewikkelde teksten. Het was in 1987 de keerzijde van de 12” Tramp. Toen juist Push It desondanks opgepikt werd door Amerikaanse radiostations, werd het alsnog zelfstandig op single uitgebracht – in een nieuwe mix van Cameron Paul. Een jaar later werd het lelijke jonge eendje dus alsnog een fiere zwaan: een onverbiddelijke wereldhit voor het hip-hop dames-duo. Het werd snel toegevoegd aan de heruitgave van het album Hot, Cool & Vicious, oorspronkelijk uit 1986, waarmee alsnog de platinastatus gehaald werd. En wie zich afvroeg wat Kinks-zanger Ray Davies in de credits te zoeken had: componist Hurby Azor bleek in zijn teksten een citaat van de hit You Really Got Me verwerkt te hebben. 

Annie Lennox herinnerde zich dat Sweet Dreams door het duo werd geschreven net nadat ze een enorme ruzie hadden gehad. Ik dacht dat het het einde van de groep was. We probeerden te schrijven en ik voelde me ellendig. En hij zei gewoon: 'Ik doe het gewoon.’ Dave Stewart bedacht een beat, Annie Lennox improviseerde de synthesizerriff en plotseling realiseerden ze zich dat ze een potentiële hit hadden.

Dave Stewart: "Ik suggereerde dat er nog iets in het nummer positief moest zijn. Dus in het midden voegden we deze akkoordwisselingen oplopend toe met 'Hold your head up, moving on.' Voor ons was het een grote doorbraak. Het gaat gewoon door van begin tot eind en het hele nummer is eigenlijk een refrein. Er is geen noot die geen hook is."

De band Mazarati, gevormd door Prince' bassist Brown Mark en getekend bij het Paisley Park platenlabel, vroeg Prince om een ​​nummer voor hun debuutalbum, dus pauseerde hij even van zijn Parade-sessies en nam hij een bluesy akoestische demo voor hen op. Mazarati en producer David Z bewerkten het nummer waardoor het een onweerstaanbare funkgroove kreeg. Toen hij het hoorde, was Prince slim genoeg om het nummer meteen weer terug te nemen. Hij verving hun leadzang, voegde de gitaarpauze toe aan het refrein en nam het op als een last-minute toevoeging aan zijn Parade-album. De hit Kiss was geboren.

Volgens producer Quincy Jones verwerkte Jackson het Jon en Vangelis nummer "State of Independence" (waarop Jackson in het achtergrondkoortje is te horen) in Billie Jean. Jon Anderson: "Ze maakten de riff funkier…” Maar Daryl Hall van Hall & Oates vertelde dat Jackson de "Billie Jean"-groove had geïnspireerd op hun nummer "I Can't Go for That (No Can Do)" uit 1981. Zowel Hall als Anderson waren vereerd. Billie Jean werd naast een dansklassieker ook een enorme hit. Het was de tweede single van het album Thriller en het was het begin van het gigantische succes van het album.