Het a capella gezongen liedje was de openingstrack van het debuut van Prince dat op 7 april 1978 verscheen. Het bestaat uit liefst 46 zanglijnen die hij met een eindeloos geduld op elkaar stapelde. Dit was een van de songs die – hoe kort ook – ervoor zorgde dat het album For You het drievoudige koste van het oorspronkelijke budget.

Het laatste liedje dat je nog even opzet voor je je op het nachtleven stort. Uitgaan is even geen optie meer, maar als muzikale shot adrenaline is het openingsnummer van het succesalbum Purple Rain nog altijd onweerstaanbaar. Heel even kun je de wereld weer aan.

Het nummer verscheen in een periode dat Prince overhoop lag met zijn toenmalige platenmaatschappij. Om die reden werd het ook onder het onuitspreekbare ‘love symbol’ als artiestennaam uitgebracht. Ondanks alle problemen sloot de artiest het album af met een hoopvol nummer; een oproep alles uit het leven te halen.

‘I don't wanna stop 'til I reach the top’. Prince schreef het nummer al in de zomer van 1981, maar nam voor de soundtrack van Purple Rain in 1983 een live versie op, samen met zijn begeleidingsband The Revolution. Het opzwepende nummer gaat over de tomeloze ambitie waarmee Prince behept was.

Emancipation was het eerste album dat Prince maakte nadat hij zijn zakelijke problemen achter zich gelaten had. De ontketende artiest had een lijvige 3-cd set nodig om in creatief opzicht zijn hart te luchten. De toon was hoopvol en opgetogen, zoals goed naar voren kwam in het nummer The Love We Make: ‘The only love there is, is the love we make’.

Sign O’ the Times, de verzameling popsongs waarmee hij zo’n beetje alle muziekstijlen onder de zon verwerkte, geldt nog altijd als een van de meest indrukwekkende albums in het rijke oeuvre van Prince. Een van de vele hoogtepunten was het stevig rockende The Cross, met een tekst waarin de artiest opvallend spiritueel voor de dag kwam. God als antwoord op alle problemen. ‘Don't cry, for he's coming, don't die without knowing, the cross.’

De film Under the Cherry Moon bewees dat niet alles waar Prince bij betrokken was meteen in goud en platina veranderde. Het leverde in de vorm van Parade gelukkig wel een geweldige soundtrack op, waarvoor hij onder anderen samen met Wendy & Lisa het nummer Mountains schreef. Het is een ode aan onoverwinnelijke liefde: ‘I say it's only mountains and the sea, love will conquer if you just believe.’

Graffiti Bridge werd in 1990 gelanceerd als de langverwachte opvolger van Purple Rain. De film liep uit op een smadelijke flop, maar de soundtrack deed het (opnieuw) stukken beter. Een van de beste songs was Elephants & Flowers waarin liefde, seks en spiritualiteit vervlochten worden zoals alleen Prince dat kon. De symboliek laat veel ruimte voor interpretatie, maar de conclusie is glashelder: ‘There will be peace 4 those who love God a lot.’

Het nummer waarmee Prince tot in de oneindigheid herinnerd zal worden. Prince schreef de muziek in eerste instantie om het met Stevie Nicks af te maken, maar de Fleetwood Mac-zangeres schrok terug van de epische songstructuur. De artiest nam het vervolgens op voor de soundtrack van de gelijknamige film. Het werkt toe naar een indrukwekkende climax, met veel spectaculair gitaarwerk. Over de strekking van de tekst is veel gediscussieerd. Volgens een van de vele theorieën vertegenwoordigt de kleur paars de soort spirituele verlichting waar de twee geliefden in het nummer naar op weg zijn.

Prince schreef het liefdesliedje met Patrice Rushen in gedachte, de jazz-zangeres waar hij ooit een oogje op had. Met dat zelfde doel componeerde hij I Wanna Be Your Lover. Ze bedankte echter voor beide nummers, waarna de componist ze maar op zijn eigen titelloze tweede album zette. In 1984 werd I Feel For You alsnog een hit in de uitvoering van de Amerikaanse souldiva Chaka Khan. Ter gelegenheid van het 40jarige jubileum van Prince – het album – verscheen in 2019 een single met daarop de akoestische demoversie van I Feel For You. Het is dan ook deze versie die vooral gekoesterd wordt door de fans.

Het album Around the World In A Day volgde op het monstersucces van de film en het album Purple Rain en was dus gedoemd daar bleek tegen af te steken. Het verkocht inderdaad minder en de reacties uit de pers waren ook wat koeltjes. In recente jaren groeide toch de waardering voor het kleurrijke werkstuk. Een van de pareltjes op de plaat is The Ladder, een nummer over het vinden van innerlijke kracht om een beter mens te worden. ‘Everybody's looking for that ladder, everybody wants salvation of the soul.’

De tekst is gebaseerd op de herinneringen die zangeres Susannah Melvoin – zus van Wendy, van het duo Wendy & Lisa – die ze deelde met Prince. Ze gingen over Cynthia Rose, een klasgenote die ze ooit had en die vanwege haar autisme geplaagd werd. Prince vertaalde het naar een nummer, waarbij hij Melvoin keurig een credit gaf. Het oorspronkelijke plan was om het op een kinderplaat te zetten, maar toen die er niet kwam kreeg het een plekje op Sign O’ The Times. In interviews zou Prince later toelichten dat Starfish And Coffee bedoeld was als een steunbetuiging voor kinderen die om wat voor reden dan ook ‘anders’ zijn. Of zoals hij dat zei: ‘over andere talenten beschikten.’  

3121 is een van de beste albums uit de latere loopbaan van Prince. Het verkocht ook goed. Zo haalde hij er weer eens de eerste plaats van de Amerikaanse albumlijst mee. Een van de mooiste nummers nam hij op met zangeres Ashley Támar Davis, die er ook aan meeschreef. De tekst gaat over de kracht van echte liefde: ‘Beautiful, loved and blessed, you rescued me from the darkness in the wilderness’. Het nummer leverde Prince en Támar een Grammy nominatie op.

Het is achteraf nauwelijks voorstelbaar maar de platenmaatschappij waar Prince medio jaren tachtig onder contract stond, zag helemaal niets in het minimalistische Kiss. De zanger moest er moeite voor doen om het een plekje op Parade te bezorgen. Hij stond er zelfs op dat het uitgebracht werd als single. Prince kreeg op een geweldige manier het gelijk aan zijn kant: het werd in verschillende landen – o.a. in Amerika – een nummer 1-hit. Het werd door Rolling Stone uitgeroepen tot de song van het jaar 1986. Later maakten Art of Noise met Tom Jones ook nog goede sier met het springerige, levenslustige liedje.