“Voordat ik bij Herman Brood & His Wild Romance kwam, was er geen band maar was het een bende. Junks. Messentrekkerij. Je wilt het niet weten...”, vertelt gitarist Dany Lademacher. “Ik woonde nog in Brussel, was net terug uit Londen, waar ik een tijd had gebivakkeerd. EMI België vroeg me om de hardrockband Lee te creëren en produceren, en nummers voor de band T.U.S.H. te schrijven. Dat heb ik gedaan. Maar op den duur kon ik even niemand vinden die wilde doen wat ik wilde. Jan D’Haese, die bij EMI over de copyright ging, wist me over een te gekke drummer in Vlissingen te vertellen: Cees Meerman. Ik ben met Jan in de auto naar Vlissingen gereden om hem te ontmoeten en ben beste vriend met Cees geworden. Ik logeerde veel bij hem en we speelden veel samen in bandjes en schreven muziek. Cees en ik hadden net een plaat gemaakt, maar kort daarop moest ik terug naar Brussel. Cees belde om te vertellen dat hij niet met de plaat kon touren, want hij ging met ene Herman Brood spelen. Ik dacht: who the fuck is Herman Brood?! Koos van Dijk, Hermans manager, stuurde me Hermans debuutplaat Streets op en dat vond ik erg leuk. Het was eens heel wat anders, zeker voor die tijd. Later kreeg ik weer een telefoontje van Cees: ‘Het gaat niet zo goed met onze gitarist. Heb je zin om even mee te komen spelen?’ Zo ben ik bij Wild Romance gekomen. Tussendoor ben ik nog twee weken weggeweest. In die paar dagen heb ik mijn spullen gepakt en huis en haard achtergelaten. Ik ben nooit meer teruggekeerd.”

En zo maakt Lademacher Herman Brood & His Wild Romance compleet. Samen met drummer Meerman, bassist Freddie Cavalli, gastmuzikanten Bertus Borgers en Robert Jan Stips, en achtergrondzangeressen Monica Tjen A Kwoei en Floor van Zutphen, de Bombitas genoemd, nemen ze Shpritsz op. In de documentaireserie Classic Albums geeft manager Koos van Dijk aan dat platenmaatschappij Ariola Benelux kort na het tekenen van Herman Brood & His Wild Romance snel een nieuw album eist. Van die druk herinneren Lademacher en engineer Robin Freeman zich echter niets.

Lademacher: “Ik heb geen druk gevoeld. Daar was ook geen tijd voor, want we speelden zo vaak en zoveel, haha! Onderweg naar huis gingen we dan nog even langs de studio om door te werken. Het hele is album is een soort ‘fucking miracle’ als je beseft hoe fragmentarisch het is opgenomen. Toch klinkt het als een fantastisch geheel, alsof het in één ruk is opgenomen. Waar sommige bands een half jaar over deden, lukte ons in een week.”

Shpritsz wordt opgenomen in Relight Studio in Hilvarenbeek. Een voormalige Duitse pornofilmstudio. Dat spreekt natuurlijk tot de verbeelding, zeker bij de jonge rock-‘n’-roll-artiesten. Lademacher denkt er nog met veel plezier aan terug: “Het rook er voor ons gevoel nog een beetje naar seks. Dat vonden we heel stoer en was inspirerend voor de band. De opnameruimte was groot en de sfeer goed. We speelden in een live-opstelling en hebben ook veel live opgenomen: met alle instrumenten tegelijk. Het was dan een pornostudio, maar er was geen tijd om te kutten, haha!”

Robin Freeman zit achter de knoppen en neemt Shpritsz op. De in Engeland geboren studioman vertelt waarom hij naar Nederland is gekomen: “Ik werkte vroeger in Londen en werd naar Nederland gehaald om chief-engineer te worden in Relight Studio. Tijdens de eerste paar maanden was de studio nog niet af en werkte ik tijdelijk ergens anders in een achtsporenstudiootje. Ik moest onder andere carnavalsplaten opnemen en wist eigenlijk niet wat me overkwam. Daarvoor was ik niet gekomen. Op een gegeven moment was Relight Studio klaar. Van het pornoverleden van het gebouw heb ik verder niets meegekregen. Na de verbouwing was het vooral een mooie grote opnamestudio. Qua techniek en afluistermogelijkheden eigenlijk niet fantastisch, want niemand wist precies hoe het moest. Maar in die tijd hebben we wel veel succesvolle platen gemaakt: Shpritsz, maar ook albums van Gruppo Sportivo, Sweet D’Buster, Genesis, Peter Gabriel, Black Sabbath en Gentle Giant. Een leuke tijd.”

Freeman heeft het in de jaren zeventig onvoorstelbaar druk als engineer van Relight Studio. Van de helft van de bands die bij hem over de vloer komt, heeft hij in eerste instantie nog nooit gehoord. Ook Herman Brood & His Wild Romance kent hij niet. “Het was heel druk in die tijd, met allerlei verschillende bands. Op een dag kwam Herman met Koos - en misschien een paar bandleden - de studio bekijken, omdat ze eventueel bij ons wilden opnemen. Ik werd aan Herman voorgesteld. Hij zei niet veel, was helemaal in het zwart gekleed en keek een beetje raar uit zijn ogen. Ik dacht: dit is een interessant figuur. Even later vond ik hem erg sympathiek. Verder wist ik niet wat ik van ze kon verwachten, totdat ze aan de eerste opnamesessie begonnen. Gelukkig konden we goed met elkaar opschieten. En ik vooral met Dany, want hij had zijn voeten het meest aan de grond van alle bandleden. Met hem heb ik dus het vaakste overlegd en productie-achtige beslissingen gemaakt. Ik krijg weleens credits als producer, maar er was eigenlijk geen producer. Dany en ik hebben dat min of meer samen gedaan.”

Lademacher: “Robin en ik hadden elkaar al snel gevonden. Ik schreef destijds programma’s voor Apple computers. De allereerste Apple kwam uit in 1978, die kostte een fortuin, maar ik moest ’m hebben. Ik ben ‘from scratch’ alles gaan leren over programmeren. Dankzij Robin Freeman ben ik daar nog veel dieper in de materie gedoken en een soort nerd geworden. Dus dankjewel Robin! Haha!”  

De titel Shpritsz is afgeleid van het Duitse ‘spritzen’, dat ‘spuiten’ betekent. Een titel met  meer dan een dubbele lading. Een van de directe betekenissen is terug te leiden naar drugsgebruik en het spuiten van heroïne in het bijzonder. Dat drugsthema staat centraal op de plaat. Dat Brood en zijn bandleden niet vies zijn van wat alcohol of een snuifje is ook dan allang geen geheim meer. Maar hebben hun genotsmiddelen invloed op het opnameproces? Freeman vindt van niet: “Ik heb dat niet eens zo meegekregen. Soms had ik wel in de gaten dat mensen onder de invloed van iets waren. Maar ik niet hoor. Ik zat braaf aan de sinaasappelsap! Wat de band ook deed had verder geen negatieve invloed op het opnameproces; ik zou eerder zeggen dat het misschien wel heeft bijgedragen aan de sfeer van de plaat.”

Freeman vervolgt: “Toen de band aan de opnames begon, was ik meteen onder de indruk van het supergoede muzikantschap. De band speelde erg gefocust. Ik ben meerdere malen door ze omver geblazen. Echt fantastisch! Ook Herman deed zijn ding. Hij was niet het type dat vroeg of de snare misschien een tikje zachter kon, maar probeerde wel zo goed en snel mogelijk de emotie van de liedjes vast te leggen. De basistracks knalden we binnen enkele dagen op tape. De meest gebruikte zangtakes zijn achteraf opgenomen, geloof ik. Maar dat weet ik niet precies meer. Het ging hoe dan ook heel snel. Overdubs, extra opnames die na de basisopnames plaatsvinden, stonden er meestal binnen twee takes op. Een goede methode, want als je partijen heel vaak overdoet, krijg je op den duur misschien technische perfectie, maar verlies je bezieling. De kleine foutjes laten de boel juist een beetje leven.”

Freeman, die tegenwoordig voornamelijk thuis mixklussen doet en voor de band England het nieuwe album Box Of Circles aan het afronden is: “Ik had Shpritsz in jaren niet gehoord, maar nadat jij me voor dit interview had benaderd, dacht ik dat er maar weer eens naar moest luisteren. Dus ik heb hem een paar dagen geleden weer even doorgenomen. Het is toch wel een speciale plaat. Bij de meeste producties waaraan ik heb meegewerkt, denk ik af en toe: had ik dit nou maar zus of zo gedaan. Maar Shpritsz komt als geheel, ook qua sfeer en volgorde van de nummers, goed over. Het is nog steeds heel aangenaam om naar te luisteren. Naast de bekende nummers vind ik vooral Champagne (& Wine) leuk. De tweede stem van Cees Meerman, die helaas niet meer leeft, is ook fantastisch. En het is gewoon een mooi liedje.”

Lademacher: ‘Ik hoor soms nog iets van Shpritsz in een etablissement en dan luister ik er altijd met veel plezier naar. Ik draag het nu al een flink stuk van mijn leven mee en ben er nog steeds trots op. En je kan het misschien niet geloven, maar ik speel Saturday Night nog steeds met veel plezier!”

www.danylademacherswildromance.nl