Earth, Wind & Fire bestaat 50 jaar. Er zijn genoeg redenen om ons nog een keer in de plateauzolen en oogverblindende outfits te wurmen en een plekje op de lichtgevende dansvloer op te eisen. Met ruim 90 miljoen verkochten albums is het een van de meest succesvolle groepen die de Amerikaanse popmuziek ooit voortbracht. De uit Chicago afkomstige band werd overladen met prestigieuze awards, waaronder zes Grammy’s. De formatie ontpopte zich in de jaren zeventig en tachtig daarnaast als de smaakmaker van de soul en de disco met onweerstaanbare hits als September, Boogie Wonderland, After The Love Is Gone en Let’s Groove. Nummers die allemaal te vinden zijn op de onlangs verschenen jubileumcompilatie 50 Years Anniversary Album: 5 cd’s vol met hits, remixen, vroege opnames, solowerk en nog veel meer. Verder verscheen er een Earth, Wind & Fire GRANDMIX, gemixt en samen gesteld door niemand minder dan Ben Liebrand. Een overzicht van de tien meest essentiële EW&F-tracks:
Voor Earth, Wind & Fire eind jaren zeventig transformeerde tot een geoliede hit-machine, was het geluid net zo kleurrijk als de hoezen van de eerste albums. De band mengde met een speels gemak invloeden uit de soul, jazz, rock, funk en gospel. Hoe grenzeloos het geluid was, bleek nog maar eens met Where Have All The Flowers Gone: een klassieke folksong van Pete Seeger. Met een fikse dosis bombast wist Earth, Wind & Fire het zich toch helemaal eigen te maken. Te vinden op het derde album Last Days And Time.
Earth, Wind & Fire was natuurlijk vooral de band van de swingende tempo’s en het schetterende koper. De band leverde daarnaast hartverscheurend mooie ballades af, waarvan I’ll Write A Song For You als een van de aller-allermooisten was. Van de geraffineerde opbouw, de loepzuivere koortjes tot de lenige falsetstem van Philip Bailey – veel mooier werd het niet. Te vinden op het succesalbum All n’ All, waar vier singles van gehaald werden, waarbij I’ll Write A Song For You vreemd genoeg over het hoofd gezien werd.
Op papier was het een heel aardig idee: een muziekfilm op basis van het legendarische Beatles-album Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Het resultaat was echter zo dramatisch slecht dat de carrières van de hoofdrolspelers Peter Frampton en The Bee Gees er nooit meer echt van herstelden. De soundtrack was al even beroerd. Op een wonderbaarlijke manier wist alleen Earth, Wind & Fire zich aan die misère te onttrekken. De band zette zelfs een uitgelaten en energieke versie neer van Got To get You Into My Life en scoorde er ook een forse hit mee.
In 1981 was de magie van de disco zo goed als verdampt. Een nieuwe realiteit waar Earth, Wind & Fire zich weigerde bij neer te leggen. Wel probeerde de band het geluid te actualiseren met een grotere rol voor keyboards en door de stemmen deels te laten vervormen met een vocoder. Gedateerd of niet, Let’s Groove ontpopte zich als een heerlijk funky dansnummer, dat wereldwijd hoog de hitlijsten inschoot.
De eerste aanzet tot deze prachtige, bloed commerciële ballade werd gegeven door de Canadese componist David Foster, waarvan vorig jaar nog de openhartige documentaire Off The Record verscheen. In zijn lange loopbaan hielp hij artiesten als Michael Jackson, Mary J. Blige, Andrea Bocelli, Mariah Carey, Céline Dion, Whitney Houston, Madonna, Rod Stewart en talloze anderen aan hun felbegeerde hits. Overigens werd het nummer eerst aangeboden aan Hall & Oats, maar die lieten weten liever eigen werk op te nemen. Dus scoorde in 1979 Earth, Wind & Fire een wereldhit met After The Love Has Gone.
De popmuziek kent weinig gelauwerde kalimba-spelers, maar Maurice White van Earth, Wind & Fire was een ware virtuoos op de duimpiano. Het kleine instrument is natuurlijk ook te horen in Kalimba Story, een vroege hit van de band. Het is verder een ongenadig funky nummer, met heerlijk prikkelend gitaarwerk. Kalimba werd ook de naam van de platenmaatschappij die Maurice White in 1996 oprichtte.
De jaren tachtig gingen ook niet voorbij aan de deuren van Earth, Wind & Fire. De ooit zo vertrouwd klinkende blazers werden geslachtofferd ter faveure van galmende drums, knallende elektronica en ronkende gitaren. Het liedje was echter knap als altijd, de hemelse zang deed de rest. Een van de laatste echt essentiële hits van de band.
Het nummer werd in een week of vier geschreven door Maurice White, Al McKay en Allee Willis. De laatste ergerde zich groen en geel aan de woordloze kreet ‘ba-dee-ya’ die eindeloos herhaald werd, maar tekstschrijver Maurice White weigerde er het te vervangen door echt Engels. September werd prompt een immense wereldhit, waarna Allee Willis bezwoer zich nooit meer met de magie van de geboorte van een hit te bemoeien. Volgens Maurice White was de 21ste September in de tekst gekozen omdat het gewoon lekker bekte, maar volgens mevrouw White was dit de beoogde geboortedatum van hun zoon.
Eind jaren zeventig was de wereld in de band van de disco en Earth, Wind & Fire haakte daar gretig op in met Boogie Wonderland. Het liedje kwam overigens uit de koker van twee externe componisten Allee Willis en Jon Lind, terwijl de zang extra glans kreeg dankzij de bijdrage van het dameskoortje The Emotions. Het resultaat, een onweerstaanbaar nummer dat destijds talloze dansvloeren in vuur en vlam zette, was helemaal van Earth, Wind & Fire zelf.
Voor velen het moment waarop het immense talent van Earth, Wind & Fire niet langer te negeren was. Terwijl de band op voorgaande platen nogal eens heen en weer huppelde tussen genres, werd het geluid That’s The Way Of The World flink gestroomlijnd. Met succes. Zowel het album als de gelijknamige singles knalden hoog de hitlijsten in. That’s The Way Of the World was ook de blauwdruk voor de sound waarmee Earth, Wind & Fire de jaren die volgden zoveel succes zou hebben.