Waar wrijving is, ontstaat vuur. En als er iemand voor frictie heeft gezorgd dan was het Jimi Hendrix wel in de dagen dat Electric Ladyland werd opgenomen in Record Plant Studios in New York. Het is de laatste plaat met zijn band The Jimi Hendrix Experience, die naast de zanger-gitarist bestaat uit drummer Mitch Mitchell en bassist Noel Redding.

Perfectionistisch
Het basisdrietal Hendrix, Mitchell en Redding experimenteert er in 1967 en 1968 lustig op los met diverse muziekstijlen, uiteenlopend van rock, funk en blues tot aan psychedelica. Het levert schitterende, gevarieerde nummers op, zoals Voodoo Child (Slight Return), Crosstown Traffic, 1983… (A Merman I Should Turn To Be) en de bekende Bob Dylan-cover All Along The Watchtower.

Gaandeweg de opnames blijkt echter hoe onzeker en perfectionistisch Hendrix is. Zo zingt hij, uit een soort schaamte voor zijn eigen stem, verborgen achter studioschotten, zijn takes in. En met drummer Mitchell heeft hij tientallen takes nodig om Gypsy Eyes op zo’n manier in te spelen dat het hem volledig zint.

Gastmuzikanten
Chas Chandler, Hendrix’ manager en de beoogde producer van wat Electric Ladyland uiteindelijk moet worden, ergert zich aan Hendrix’ werkethiek. De gitarist nodigt ook allerlei muzikanten uit om partijen in te spelen, zoals bassist Jack Casady (Jefferson Airplane) en organist Steve Winwood (Traffic). Ook Brian Jones van The Rolling Stones komt langs om te helpen met wat pianotracks voor All Along The Watchtower maar na een paar takes geeft hij het op. De partijen worden niet gebruikt.

Het aanhalen van vele gastmuzikanten levert dikwijls een propvolle studio op en een sfeer die meer weg heeft van een feestje dan een opnamesessie. Zelfs een taxichauffeur die Jimi rondrijdt en toevallig conga’s bespeelt, wordt uitgenodigd. Manager Chandler (voormalig bassist van The Animals) is dit frivole gedrag op den duur zo zat dat hij zijn zakelijke relatie met Hendrix verbreekt.

All Along The Watchtower
Ook de eerste barsten binnen The Jimi Hendrix Experience Band zijn merkbaar. Met name Redding vindt de sfeer te losjes en weet zo nu en dan niet wat er van hem wordt verwacht. Hij vindt meer vastigheid bij zijn eigen band Fat Mattress, die hij in 1968 heeft gevormd. Dat is ook de reden dat Hendrix zelf veel baspartijen van Electric Ladyland inspeelt, zo ook die van All Along The Watchtower. Daarvoor gebruikt hij de Fender Precision Bass van Redding, die hij omgekeerd bespeelt.

Redding zelf zit op dat moment aan de overkant van de straat in de kroeg. Waarschijnlijk te wachten tot hij weer wat kan opnemen. In de documentaire Electric Ladyland, blikt Redding op deze periode terug. “Toen waren er al wat problemen binnen de band. Ik heb gezegd dat ik het nummer (All Along The Watchtower) niet leuk vond, haha. Ik geef de voorkeur aan Dylans versie.”

‘Waar blijft mijn geld?’
Rainy Day, Dream Away en Still Raining, Still Dreaming worden opgenomen tijdens een vrijgekomen dag tijdens een hectische tournee door heel Amerika die Hendrix tussen de opnames door heeft geïnitieerd. Voor deze nummers recruteert Hendrix drummer Buddy Miles (The Electric Flag), organist Mike Finnigan (sessiemuzikant voor onder anderen Joe Cocker), tenorsaxofonist Freddie Smith en congaspeler Larry Facucette. Finnigan in de documentaire: “Ik wist niet eens dat de opnames gebruikt zouden worden. Ik heb er ook nooit voor betaald gekregen.” Om er vervolgens met een lach aan toe te voegen: “Dus als iemand dit ziet: waar blijft mijn geld?”

Laatste optreden
De originele Experience-band blijft na de opnames onder spanning bij elkaar om contractuele afspraken na te komen. Maar de relatie tussen Hendrix, die aan het experimenteren is geslagen met psychedelische drugs en daardoor last heeft van stemmingswisselingen, en de andere bandleden is zo slecht dat de gitarist op 29 juni 1969 tijdens het Denver Pop Festival op het podium aankondigt: “Dit is ons laatste optreden samen.” Hendrix houdt zich aan z’n woord en dat betekent het einde van The Jimi Hendrix Experience.